Anel Ahmedhodžić maakt indruk bij Feyenoord-debuut na £7 miljoen vertrek bij Sheffield United
Wanneer een speler van club wisselt, draagt de eerste wedstrijd in nieuwe kleuren vaak een gewicht dat niet volledig in statistieken kan worden gevangen. Voor Anel Ahmedhodžić was zijn eerste optreden voor Feyenoord na een zomerse transfer van Sheffield United precies zo’n moment – het hoogtepunt van een hectische paar weken, het begin van een nieuw hoofdstuk in een loopbaan die hem al van Malmö naar Nottingham, van Bordeaux naar Bramall Lane, en nu naar Rotterdam heeft gebracht. Voor een gepassioneerd publiek in De Kuip stapte de Bosnische international in een wedstrijd onder hoge druk met een kalmte en autoriteit die deed vermoeden dat hij al veel langer deel uitmaakte van dit team dan slechts een paar trainingen.
Het verhaal van hoe Ahmedhodžić in Rotterdam belandde, is geworteld in de realiteit van de moderne voetbaleconomie en ambitie. Sheffield United, net gedegradeerd uit de Premier League, bereidde zich voor op een onvermijdelijke leegloop in de selectie, waarbij de boeken in balans moesten worden gebracht en het elftal opnieuw moest worden opgebouwd voor de zware strijd in de Championship. Ahmedhodžić, een van hun meest waardevolle spelers, stond op de radar van verschillende clubs in Europa. Zijn prestaties op het hoogste Engelse niveau werden misschien getest door het moeizame seizoen van de Blades, maar zijn individuele kwaliteiten – rust onder druk, het vermogen om de bal uit de verdediging mee naar voren te nemen, en gevoel voor het op het juiste moment onderscheppen – bleven voor scouts onmiskenbaar. Feyenoord, in voorbereiding op een nieuwe gooi naar zowel de Eredivisie-titel als de Champions League, zag in hem de versterking die hun achterhoede voor jaren kon verstevigen.
De deal, naar verluidt ter waarde van zo’n £7 miljoen, werd met ongebruikelijke snelheid afgerond. Geen wekenlange speculaties gevolgd door radiostilte; Feyenoord handelde resoluut, voldeed aan de vraagprijs van Sheffield United en bereikte zonder drama een akkoord over de persoonlijke voorwaarden. Natuurlijk waren er clausules: prestatiegerichte bonussen, een doorverkooppercentage, en andere kleine maar cruciale details om beide partijen tevreden te stellen. De timing had iets poëtisch: het maakte mogelijk dat Ahmedhodžić net op tijd kon worden ingeschreven voor een van de belangrijkste vroege wedstrijden van Feyenoord, de heenwedstrijd in de derde voorronde van de Champions League tegen het Turkse Fenerbahçe.
Het is zeldzaam dat een nieuwe aanwinst, zeker een centrale verdediger, direct in de basis staat voor een wedstrijd van dat kaliber na slechts enkele trainingen. Maar Robin van Persie, inmiddels stevig verankerd als hoofdtrainer van Feyenoord, is niet iemand die terugschrikt voor gedurfde keuzes. Hij had Ahmedhodžić al voor de transfer nauwlettend gevolgd, zijn positiespel, bewegingspatronen en beslissingen onder druk geanalyseerd. Het vertrouwen was er al, en toen het wedstrijdformulier op de ochtend van de wedstrijd in de kleedkamer hing, stond de naam van de Bosniër in het hart van de verdediging.
Vanaf het eerste fluitsignaal leek de 25-jarige onaangedaan door de gelegenheid. Fenerbahçe, gesteund door een luidruchtig uitvak, probeerde de gaten te vinden die soms ontstaan in een defensie die nog aan elkaar moet wennen. Maar Ahmedhodžić las het gevaar uitstekend, stapte op tijd in om passes te onderscheppen voordat ze de spitsen bereikten, won zijn luchtduels met stille autoriteit, en hield de bal in omloop met korte, simpele passes naar het middenveld. Halverwege de eerste helft was er één moment waarop een slechte pass van een ploeggenoot hem tot een sprint dwong; hij herstelde op tijd om met een sliding het gevaar weg te nemen, wat hem een luid applaus van het publiek opleverde. Zulke momenten, meer dan statistieken, vertelden het verhaal van zijn rust en timing.
De wedstrijd zelf ontwikkelde zich tot een spannende maar uiteindelijk bevredigende avond voor de Rotterdammers. Quinten Timber brak de ban met een schitterend afstandsschot, een goal die Fenerbahçe kortstondig deed wankelen en het publiek opzweepte. Ahmedhodžić’ aandeel in die goal komt niet in de samenvatting voor, maar begon met zijn beheerste pass naar het middenveld, waarmee hij de eerste Turkse druk omzeilde. In de slotminuten, terwijl Fenerbahçe aandrong op de gelijkmaker, besliste Anis Hadj-Moussa het duel met een koelbloedige afronding: 2-1. Het was een overwinning die Feyenoord een voordeel gaf voor de return, en voor Ahmedhodžić de perfecte manier om zijn debuut af te sluiten.
Na het laatste fluitsignaal gunde hij zichzelf een zeldzaam moment van publieke reflectie met een bericht op sociale media: “Wat een week. Absoluut genoten van mijn debuut, de sfeer was geweldig.” Het was een simpele zin, maar het verraadde de hectiek van de afgelopen dagen – een transfer, direct een belangrijke wedstrijd, en een winnende start. Fans reageerden hartelijk, met welkomstboodschappen in het Bosnisch, Engels en Nederlands, en zagen hem nu al als een van hun eigen.
Wat zijn debuut extra bijzonder maakte, was hoe natuurlijk hij in een achterhoede paste die onder Van Persie voortdurend in ontwikkeling is. De Feyenoord-defensie draait om balans: de ene centrale verdediger die indrukt om te onderscheppen, de ander die de linie bewaakt; backs die hoog opstomen terwijl de centrale verdedigers de discipline bewaren. Ahmedhodžić leek deze patronen instinctief aan te voelen. Hij committeerde zich zelden te vroeg, maar wachtte ook niet passief af; wanneer agressie nodig was, zette hij overtuigend in. Zijn passnauwkeurigheid was hoog, zijn succes in luchtduels nog hoger, en er was al een beginnende chemie met zijn nieuwe defensiepartner zichtbaar.
Voor de supporters van Sheffield United, die op afstand meekeken, was het waarschijnlijk een bitterzoet gezicht om Ahmedhodžić in een ander shirt te zien. Hij was een zeldzaam lichtpunt in moeilijke seizoenen, en sommigen hadden gehoopt dat hij zou blijven om een nieuwe promotiepoging te leiden. Maar voetbalcarrières zijn kort, en Champions League-avonden in De Kuip bieden een podium dat de Championship niet kan evenaren. Voor Ahmedhodžić zelf is de overstap zowel een stap omhoog in niveau als een kans om zich te meten met Europa’s beste spitsen.
In de dagen na zijn debuut stonden de trainingen al in het teken van zijn groeiende rol in het team. Van Persie eist niet alleen defensieve zekerheid, maar ook het vermogen om vanuit achteruit aanvallen op te zetten, een vaardigheid die Ahmedhodžić sinds zijn jeugd in Zweden heeft ontwikkeld. Ploeggenoten zouden onder de indruk zijn van zijn professionaliteit en rustige, gefocuste houding in de kleedkamer. In een competitie waarin wedstrijden tegen Ajax en PSV beslist kunnen worden door een klein verdedigend foutje, kan die kalmte van onschatbare waarde zijn.
Met het oog op de start van de Eredivisie-campagne zijn de verwachtingen hooggespannen. De ambities van de club zijn duidelijk: thuis ongeslagen blijven, meedoen om de titel en een betekenisvolle Europese campagne neerzetten. De integratie van Ahmedhodžić in het team is cruciaal voor die plannen. Zijn combinatie van verdedigend instinct, spel onder druk, en honger naar succes past perfect bij de mentaliteit die Van Persie wil uitstralen – technisch sterk en onverzettelijk in inzet.
Als zijn debuut een voorbode is, dan betaalt de investering van £7 miljoen zich nu al terug, niet alleen in een degelijke wedstrijd maar vooral in de rust die hij in de verdediging brengt. Nieuwe spelers krijgen vaak tijd om zich aan te passen, maar soms lijkt het alsof iemand er al jaren speelt. Voor Ahmedhodžić doet het eerste hoofdstuk in zijn Feyenoord-verhaal precies dat vermoeden – een speler die direct bijdraagt, stil maar effectief leiderschap toont, en de uitdagingen die voor hem liggen volledig omarmt.
Uiteindelijk was het maar één wedstrijd. Maar in voetbal doen eerste indrukken ertoe, en de eerste indruk van Anel Ahmedhodžić in Rotterdam had nauwelijks beter kunnen zijn. Onder de felle lichten van De Kuip, tegen een sterke Europese tegenstander, in een wedstrijd die moed en helderheid vergde, leverde hij. En terwijl de fans zingend de nacht in trokken, groeide al het gevoel dat Feyenoord in hem niet alleen een verdediger, maar een fundament voor de komende seizoenen heeft gevonden.
