Ajax plant £20 miljoen pure winstdeal, maar moet mogelijk concessies doen aan koper
De voetbalscène in Amsterdam heeft altijd gebloeid op een mengeling van idealisme en pragmatisme. De grootste club van de stad, Ajax, leeft volgens een filosofie die enkele van de grootste namen in het spel heeft voortgebracht, en toch heeft de club achter de schermen ook een reputatie opgebouwd voor zijn messcherpe financiële instincten. Door de jaren heen hebben ze de kunst geperfectioneerd om zelf opgeleide talenten om te zetten in lucratieve opbrengsten, waarmee de volgende generatie wordt gefinancierd met de opbrengst van de sterren van gisteren.
Nu de zomerse transferperiode zijn spannende laatste fase ingaat, staat Ajax op het punt om een van de meest financieel bevredigende deals in jaren af te ronden — maar er zit een addertje onder het gras. Terwijl de cijfers verleidelijk zijn, zorgt de identiteit van de potentiële koper voor een intern debat dat dreigt een anders zo eenvoudige meevaller ingewikkeld te maken.
De opzet van de deal is eenvoudig: £20 miljoen, volledig pure winst. Dat bedrag alleen al zorgt voor opwinding in de bestuurskamer, want dit is geen doorsnee transferscenario. Er hoeven geen doorverkoopclausules uit een vorig contract gehonoreerd te worden. Geen oude contracten die moeten worden ontward. Geen derde partijen die aanspraak maken op een deel van de vergoeding. De cheque, zodra hij arriveert, zal volledig op naam van Ajax staan. Voor een club die ambitie wil combineren met financiële verantwoordelijkheid na een paar seizoenen waarin de Europese prestaties tegenvielen, is dit het soort transactie waarvan bestuurders dromen.
Maar die droom kent een rimpel. De club die bereid is het volledige bedrag te betalen, is er één waar Ajax zich niet helemaal prettig bij voelt. De koper is ambitieus, in opkomst en financieel gezond. Ze hebben recent binnenlands succes geboekt in een van Europa’s meest competitieve competities en bouwen aan een team dat het kan opnemen tegen de continentale grootmachten. Het probleem is dat Ajax in de nabije toekomst zou kunnen uitkomen tegen deze club in de knock-outfase van de Champions League — en hen nu versterken zou hen later wel eens kunnen opbreken.
Daar ligt de spanning. Enerzijds is de deal op financieel vlak onmiskenbaar aantrekkelijk. £20 miljoen ongehinderd inkomen kan Ajax helpen gaten te dichten, versterkingen vast te leggen en te investeren in nieuwe talenten. Anderzijds is er de ontastbare prijs van het mogelijk versterken van een Europese concurrent, wat Ajax uiteindelijk zelf kan schaden. Voor een club die prat gaat op strategische planning is de beslissing allesbehalve eenvoudig.
De sportief directeur navigeert behoedzaam door deze situatie. Hij voert gesprekken met de Italiaanse club in kwestie, maar peilt ondertussen ook stilletjes de interesse van andere clubs. Er is hoop dat een Premier League- of Bundesliga-ploeg met een vergelijkbaar bod komt, zodat Ajax de ongemakkelijke keuze kan vermijden. Maar de transfermarkt is onvoorspelbaar en terwijl de dagen wegtikken, blijft de Italiaanse optie de enige die volledig aan de financiële eisen voldoet.
Ondertussen gedraagt de speler in kwestie zich professioneel. Hij weet van de onderhandelingen, van de interesse en vooral van de kans die deze stap biedt. Zijn voorkeur, zo zeggen insiders, gaat uit naar het Italiaanse avontuur. De club in kwestie heeft een levendige voetbalcultuur, een gepassioneerde aanhang en een recente staat van dienst op het hoogste niveau. Voor een jonge, ambitieuze voetballer is het een project dat zowel directe uitdagingen als persoonlijke groei belooft.
Zijn opkomst bij Ajax was ronduit spectaculair. Toen hij voor het eerst arriveerde, waren er fluisteringen over zijn potentie, maar zelfs de grootste optimisten hadden niet kunnen voorzien hoe snel hij zich zou aanpassen aan het topvoetbal. Hij werd een vaste waarde in de selectie, niet alleen door zijn techniek, maar ook door zijn veelzijdigheid, zijn bereidheid verschillende rollen op zich te nemen en zijn gewoonte om in grote wedstrijden te leveren. Deze eigenschappen maakten hem waardevol voor Ajax, maar trokken ook de aandacht van scouts in heel Europa.
Op trainingen staat hij bekend om zijn intensiteit en focus. Teamgenoten vertellen over een speler die nooit extra oefeningen schuwt, wedstrijdbeelden nauwkeurig bestudeert en constant advies zoekt bij ervaren spelers. Op wedstrijddagen maakt hij vaak meteen impact — door een verdediging open te breken met een slimme pass, zijn tegenstander te passeren met een snelle actie, of onvermoeibaar druk te zetten. Deze kwaliteiten verklaren waarom de sportief directeur van de Italiaanse club, zelf bekend om het scouten van toekomstige sterren, hem al meer dan een jaar volgt.
Binnen de Ajax-aanhang zijn de reacties verdeeld. Sommigen vinden dat de club moet wachten op een betere koper, zelfs als dat betekent dat de uiteindelijke vergoeding lager uitvalt. Zij wijzen op eerdere gevallen waarin Ajax te vroeg verkocht en de speler elders doorbrak. Anderen zijn pragmatischer: voetbal is een business, en als er £20 miljoen pure winst op tafel ligt, moet je toehappen — zeker als dat geld in meerdere nieuwe spelers kan worden geïnvesteerd. Op sociale media wordt er druk gediscussieerd, met honderden meningen, statistieken en emotionele oproepen.
Binnen de club is tijd de grootste vijand. Elke dag zonder beslissing verkleint de manoeuvreerruimte. Als ze nu akkoord gaan, is er nog genoeg tijd om een vervanger te vinden. Te lang wachten kan betekenen dat Ajax in de laatste uren van de transferperiode moet handelen, met hogere prijzen en minder opties. De transfermarkt is een spel van timing, en de Ajax-leiding weet dat aarzeling net zo duur kan zijn als een verkeerde keuze.
Het voorstel van de Italianen is ook aantrekkelijk qua structuur. Ze willen een groot deel van de vergoeding direct betalen, met de rest via haalbare prestatiebonussen. Voor Ajax betekent dit directe liquiditeit, wat cruciaal kan zijn om snel andere deals af te ronden. Het is een pakket dat verleidt, en het feit dat de speler zelf openstaat voor de transfer maakt de situatie nog urgenter.
En toch blijft er die terughoudendheid. Het idee om een speler — iemand die ze zelf hebben opgeleid en waarin ze hebben geïnvesteerd — straks in de kleuren van een mogelijke Europese tegenstander te zien, wringt. Er is ook een reputatieaspect: Ajax wil bekendstaan als club die niet alleen kijkt naar de transfersom, maar ook naar het carrièrepad van de speler. Verkoop aan een club waar hij mogelijk weinig speeltijd krijgt of op een ongeschikte positie belandt, kan de indruk wekken dat geld boven ontwikkeling gaat, iets wat de leiding wil vermijden.
Daarnaast is er de menselijke kant. De familie van de speler steunt zijn carrièrekeuzes en ziet de transfer als een spannend nieuw hoofdstuk. Ze hebben de Italiaanse stad bezocht, de levensstijl verkend en die aantrekkelijk bevonden. Volgens mensen om hem heen is hij niet alleen gemotiveerd door de sportieve uitdaging, maar ook door de culturele ervaring, de kans om zich in een nieuwe omgeving te ontwikkelen en te groeien als mens.
Voor Ajax gaat de vraag nu minder over of ze verkopen, en meer over wanneer — en aan wie. Het bod van £20 miljoen is een zeldzaam stukje eenvoudige business in een voetbalwereld vol ingewikkelde contracten en verborgen clausules. Het is het soort kans dat misschien niet terugkomt. En met elke dag die verstrijkt, groeit de druk.
De naam in het hart van deze transfersoap is Mika Godts, en de club die hem koste wat kost wil binnenhalen is Napoli. De Italianen staan klaar, het bod ligt op tafel, en nu is het aan Ajax: cashen op £20 miljoen pure winst, of het risico nemen en wachten op een comfortabelere koper. Welke keuze het ook wordt, ze kan het seizoen — en misschien zelfs de reputatie — van Ajax voor jaren beïnvloeden.
