Weer een Ajax-graduate die naar de top van het Engelse voetbal stijgt
De blijvende invloed van Ajax op het Europese voetbal wordt al decennialang niet alleen gemeten aan de hand van de trofeeën die de Amsterdamse grootmacht heeft binnengehaald, maar vooral aan de talenten die uit de legendarische jeugdopleiding voortkomen en de wereld veroveren. Al generaties lang staat de club bekend als de meest productieve kweekvijver van technisch begaafde, tactisch intelligente en onbevreesde voetballers. Van Johan Cruijff tot Dennis Bergkamp, van Clarence Seedorf tot Wesley Sneijder, van Edwin van der Sar tot Frenkie de Jong: de lijst is eindeloos en glorieus. Toch duikt er af en toe weer een nieuw verhaal op dat Ajax’ plek in het hart van het mondiale voetbal bevestigt, en in de zomer van 2025 is de voetbalwereld opnieuw herinnerd aan die invloed. Want een jongen die ooit het rood-wit van Amsterdam droeg, behoort nu tot de grootste sterren van het Engelse voetbal. Weer een Ajax-graduate is opgestaan en heeft zich aan de absolute top van de Premier League gevestigd, en zijn naam galmt nu door Anfield, Old Trafford, het Etihad en alle kathedralen van de Engelse sport.
Het middenveld van Liverpool, dat zo vaak ter discussie stond na het vertrek van legendes als Jordan Henderson en James Milner, is volledig getransformeerd door de aanwezigheid van de Nederlander die zijn eerste stappen zette op de trainingsvelden van De Toekomst, het beroemde jeugdcomplex van Ajax. Dáár, op die perfect onderhouden grasmatten, werd de basis gelegd van een voetballer die vandaag door zijn collega-professionals wordt erkend als een van de allerbesten. Voor Ryan Gravenberch, ooit slechts een jongen uit Amsterdam met een droom, is de droom werkelijkheid geworden. Hij is opgenomen in het Premier League Elftal van het Jaar, een duizelingwekkende prestatie die hem naast de grootste namen plaatst in de meest competitieve competitie ter wereld. En terwijl het Anfield-publiek zijn naam scandeert en Liverpool-fans zingen over zijn dominantie op het middenveld, zijn de echo’s van Ajax nog altijd voelbaar in zijn stijl, zijn discipline en zijn karakter.
Die erkenning kwam niet toevallig. Gravenberchs pad naar dit moment is net zozeer een verhaal van veerkracht als van talent. Bij Ajax werd hij al van jongs af aan als een toekomstige grootheid gezien. Hij was de jongste speler ooit die zijn debuut maakte voor de club in de Eredivisie, met slechts 16 jaar en 130 dagen. Hij werd bestempeld als een generatietalent: lang, sierlijk, in staat om moeiteloos langs tegenstanders te glijden, de elegantie van een spelmaker combinerend met de hardheid van een balafpakker. Het Nederlandse voetbal heeft altijd het ideaal van het totaalvoetbal gekoesterd, en Gravenberch leek geboren om dit te belichamen. Hij droeg Ajax door competitieduels, Champions League-avonden en nationale bekertriomfen. Maar zoals zo vaak bij Ajax, kwam er een moment waarop de Europese grootmachten hun slag sloegen.
Bayern München wist hem in 2022 binnen te halen en dacht een diamant uit Amsterdam te hebben gestolen. Maar het hoofdstuk in Beieren bleek een lastig verhaal. Speelminuten waren schaars, de concurrentie moordend, en de Bundesliga kreeg nooit echt het volledige spectrum van zijn kwaliteiten te zien. Voor veel jonge talenten zou dit een tegenslag zijn geweest die hun carrière had gebroken, maar Gravenberch hield zich vast aan de lessen van Ajax: geduld, aanpassingsvermogen en de moed om je kans te grijpen wanneer die zich aandient. Die kans kwam toen Liverpool, midden in de wederopbouw van een gehavend middenveld, hem op de laatste dag van de zomerse transfermarkt van 2023 naar Anfield haalde.
Liverpool-fans wisten niet wat ze moesten verwachten. De clubgeschiedenis is rijk aan middenvelders die grinta met flair wisten te combineren, namen als Steven Gerrard en Xabi Alonso, en velen vroegen zich af of de Nederlander ooit dat gewicht kon dragen. De eerste maanden waren wisselvallig, flitsen van klasse werden afgewisseld met onzichtbare periodes. Maar wat volgde in het seizoen 2024–25 liet alle twijfel verdwijnen. Onder leiding van Arne Slot, opnieuw een Nederlander die de Ajax-cultuur net zo goed begreep als de moderne eisen van het Engelse voetbal, bloeide Gravenberch volledig op.
De statistieken vertelden al een deel van het verhaal: 37 basisplaatsen in de competitie, talloze intercepties, gewonnen duels, heroveringen en een passnauwkeurigheid die tot de beste van de league behoorde. Maar de cijfers konden niet volledig vatten hoe hij wedstrijden controleerde, hoe hij zich bewoog met een kalme autoriteit, hoe tegenstanders soms wanhopig opkeken omdat de bal alweer van hun voeten was geplukt of elegant langs hen heen werd gespeeld. Voor Liverpool-fans werd het steeds duidelijker dat dit niet zomaar een nuttige aankoop was, maar de wedergeboorte van hun middenveld rond een speler die zijn Ajax-opleiding combineerde met een ontembare wil om te slagen.
Toen de Professional Footballers’ Association haar jaarlijkse Elftal van het Jaar bekendmaakte, waren de namen in de aanval en verdediging grotendeels voorspelbaar. Maar de opname van de Liverpool-middenvelder viel op als een moment van bevestiging, niet alleen voor de speler, maar ook voor de erfenis van Ajax. Gekozen worden door je collega’s, de mannen tegen wie je wekelijks strijdt, is de hoogste vorm van respect in het voetbal. Voor Gravenberch was het het bewijs dat hij niet alleen de uitdagingen van het verlaten van huis, het aanpassen aan nieuwe landen en het overwinnen van tegenslagen had doorstaan, maar dat hij nu definitief tot de besten van Engeland behoorde.
Zelf gaf hij toe hoe bijzonder het voor hem was, staand op de rode loper tijdens de PFA Awards in Manchester, gekleed niet in Liverpool-rood of Ajax-wit, maar in de formele kledij van een gala. “Heel trots, echt heel trots,” waren zijn woorden, bescheiden maar triomfantelijk tegelijk. Voor een jongen die ooit zijn drills draaide op De Toekomst, nauwlettend gevolgd door Ajax-trainers die techniek en intelligentie predikten, moet het moment onwerkelijk hebben aangevoeld. Toch was het ook onvermijdelijk. Ajax-spelers leren al vroeg dat de wereld hun podium is, dat de Premier League of La Liga geen intimiderende eindbestemmingen zijn, maar logische stappen in een carrière die begint in een van de grootste voetbalscholen ter wereld.
De symboliek van zijn prestatie reikt verder dan zijn persoonlijke succes. Het is opnieuw een bewijs dat de Ajax-opleiding de gouden standaard blijft. In een voetbalwereld die steeds vaker wordt gedomineerd door transfers van honderden miljoenen, bewijst Ajax dat de meest waardevolle investering nog altijd het opleiden van jong talent is. Het feit dat een jongen uit Amsterdam nu de regie voert op Anfield en een plek verovert tussen de beste spelers van de Premier League, onderstreept hoe diep Ajax’ filosofie in de sport verankerd is. Clubs in heel Europa, ook Liverpool zelf, blijven de Amsterdamse talentenvijver aftasten in de hoop de volgende Gravenberch, de volgende De Ligt, de volgende Van de Beek of de volgende De Jong te vinden.
Zijn erkenning heeft ook in Nederland discussies aangewakkerd over de rol van Oranje-sterren in het buitenland. Met Virgil van Dijk nog altijd als baken in de verdediging van Liverpool, Cody Gakpo als doelpuntenmaker en nu Gravenberch als heerser op het middenveld, is de Nederlandse invloed in Engeland groter dan ooit. Voor het Nederlands elftal is dat een zegen, want Ronald Koeman kan rekenen op spelers die niet alleen op clubniveau uitblinken, maar ook gehard zijn door de wekelijkse intensiteit van de Premier League. Voor Ajax is het opnieuw een bewijs dat hun naam blijft voortleven in de grootste competities ter wereld, zelfs wanneer hun talenten allang zijn vertrokken.
Het verhaal van zijn opkomst is ook een verhaal van persoonlijke verlossing. Veel critici hadden hem al afgeschreven na Bayern en zagen hem als weer een voorbeeld van een talent dat Ajax te vroeg had verlaten en zijn potentie had verkwanseld. Maar Gravenberch zette die scepsis om in brandstof. Liverpool, een club die zelf altijd al ruimte gaf aan verhalen van comeback en verlossing, werd het perfecte podium voor zijn heropleving. Net zoals de Kop ooit Mohamed Salah omarmde na zijn mislukte Chelsea-periode, of Sadio Mané na Southampton, zo omarmden ze ook de Nederlander die ooit verloren leek in Beieren. Nu is hij niet zomaar een speler, maar een symbool van het nieuwe Liverpool, de volgende cyclus van grootsheid, en misschien wel de man die hun middenveld de komende tien jaar gaat definiëren.
Terwijl hij met zelfverzekerde tred over de Engelse velden blijft schrijden, zal de Ajax-link nooit vervagen. Elke baltoets, elke pass, elke interceptie, elke vloeiende beweging herinnert de kijker aan de Amsterdamse school die hem gevormd heeft. En telkens wanneer zijn naam opnieuw op een erelijst verschijnt, viert Ajax mee, want dit is niet alleen zijn triomf, maar ook die van hen. De filosofie van Cruijff, de minutieuze aanpak van de jeugdtrainers, het geloof in jong talent—alles komt tot uiting in het succes van deze jonge man in Engeland.
Weer een Ajax-graduate is opgestaan, en het Engelse voetbal buigt voor zijn talent. De jongen die ooit droomde in Amsterdam is een man geworden die heerst in Liverpool, en zijn reis is nog lang niet ten einde. Met jaren voor zich, prijzen om te veroveren en geschiedenis om te schrijven, is het verhaal van deze Ajax-graduate in Engeland pas net begonnen.
