Ajax-trainer John Heitinga geeft toe dat West Ham-ster Edson Álvarez altijd welkom zou zijn in Amsterdam, verklaart dat hij een aanwinst zou zijn voor ieder team
De voetbalwereld wordt vaak gekenmerkt door vluchtige connecties, waar spelers komen en gaan, maar sommige banden blijven bestaan, ver voorbij transfers en contracten. Dat geldt ook voor de relatie tussen Edson Álvarez en Ajax. In een opmerkelijke bekentenis die zowel in Nederland als in Engeland voor opschudding heeft gezorgd, heeft Ajax-trainer John Heitinga onthuld dat de middenvelder van West Ham United, die zijn naam vestigde in Amsterdam, altijd met open armen zou worden ontvangen bij zijn oude club. Het is meer dan louter nostalgie: Heitinga’s woorden onderstrepen zowel de impact die Álvarez achterliet als de blijvende bewondering die de Amsterdammers koesteren voor hun voormalige sterspeler.
Álvarez vertrok in de zomer van 2023 naar West Ham voor een bedrag van om en nabij de 35 miljoen pond, een transfer die door veel Ajax-supporters als onvermijdelijk werd beschouwd gezien zijn groeiende reputatie en het bekende beleid van Ajax om spelers op hun piek te verkopen. Zijn komst naar Oost-Londen viel samen met een turbulente periode bij de Hammers, want aanvoerder Declan Rice had net een recordtransfer naar Arsenal gemaakt. Velen vroegen zich af of Álvarez in staat zou zijn om het enorme gat in het middenveld op te vullen. Maar binnen enkele maanden had hij de twijfelaars de mond gesnoerd en zichzelf verzekerd van een basisplaats in het elftal van David Moyes. Zijn onverzettelijkheid, zijn kalmte en zijn tactisch inzicht maakten hem al snel onmisbaar voor de Premier League-club, en leverden hem lof op van analisten, ploeggenoten en supporters.
In Amsterdam werd zijn afwezigheid echter des te sterker gevoeld. Vier seizoenen lang was Álvarez de rots in de branding van het Ajax-middenveld geweest: een speler die aanvallen van de tegenstander kon ontregelen, balbezit kon heroveren en met stille autoriteit het team kon leiden. Samen met namen als Dušan Tadić, Lisandro Martínez en eerder Frenkie de Jong belichaamde Álvarez de balans die Ajax altijd zoekt tussen flair en onverzettelijkheid. Hij speelde een sleutelrol in kampioenschappen, in memorabele Champions League-campagnes en gaf de ploeg de defensieve ruggengraat waar creatievelingen zich omheen konden ontplooien. Zijn vertrek liet een leegte achter die Ajax sindsdien tevergeefs probeert op te vullen.
Het was dan ook nauwelijks verrassend dat Heitinga, openhartig sprekend met de media, zich liet verleiden tot lof voor de Mexicaanse international. “Edson was een geweldige speler voor ons,” verklaarde de Ajax-coach. “Niet alleen in kwaliteit, maar ook in mentaliteit en leiderschap. Hij zou echt een aanwinst zijn voor ieder team, en natuurlijk is hij altijd welkom bij Ajax.” Deze woorden droegen gewicht, niet alleen vanwege Heitinga’s status binnen het Nederlandse voetbal, maar ook omdat ze raken aan een emotionele band tussen club en speler die nooit helemaal is verdwenen.
Het tijdstip van Heitinga’s uitspraak is eveneens veelzeggend. Ajax bevindt zich midden in een overgangsperiode, waarin de resultaten wisselvallig zijn en er vraagtekens bestaan over de mogelijkheid van de club om zijn concurrentiepositie nationaal en internationaal te behouden. De Amsterdammers zijn er trots op jonge talenten te ontwikkelen, maar ervaring en leiderschap zijn minstens zo belangrijk in een selectie vol met beloften. Álvarez, inmiddels zowel gehard door Eredivisie-succes als door een jaar Premier League, belichaamt precies het soort stabiliteit en inspiratie dat een ploeg in transitie zo hard nodig heeft.
Vanuit West Ham gezien lijkt het echter onwaarschijnlijk dat Álvarez zo kort na zijn komst alweer zou vertrekken. De club werkte hard om hem binnen te halen, ondanks stevige interesse van Borussia Dortmund en andere Europese clubs. Moyes prees zijn middenvelder meermaals publiekelijk en wees op diens directe impact en professionaliteit. De Mexicaan tekende bovendien tot 2028, waarmee de Hammers duidelijk maakten hem op de lange termijn als bouwsteen van hun elftal te zien. Financieel zou West Ham bovendien een forse transfersom eisen—waarschijnlijk zelfs meer dan ze zelf neerlegden—waardoor een terugkeer naar Ajax moeilijk te realiseren lijkt.
Toch is voetbal een spel waarin loyaliteit, ambitie en toeval vaak op onvoorspelbare wijze samenkomen. Voor Álvarez, die altijd met warmte sprak over zijn tijd in Amsterdam, blijft de aantrekkingskracht van Ajax groot. In zijn afscheidsinterviews vorig jaar beschreef hij de club als een plek waar hij niet alleen als voetballer, maar ook als mens groeide. Hij bedankte Ajax voor het platform waarmee hij zich op het Europese toneel kon bewijzen. Supporters zingen nog steeds zijn naam, denkend aan zijn snoeiharde tackles, zijn luchtduels en zijn cruciale doelpunten bij standaardsituaties. Zulke emotionele banden verdwijnen niet zomaar.
Heitinga’s woorden hebben de speculaties in de Nederlandse media en onder Ajax-fans opnieuw aangewakkerd. Sommigen bestempelen een terugkeer als irreëel, gezien het financiële gat tussen de Eredivisie en de Premier League. Anderen wijzen erop dat voetbal vaak verrassingen in petto heeft, zeker wanneer er sprake is van wederzijdse bewondering. Het voorbeeld van Daley Blind, die Ajax verliet voor Manchester United en later terugkeerde om opnieuw steunpilaar te worden, wordt daarbij graag aangehaald.
Voor Heitinga gaat het prijzen van Álvarez niet alleen om nostalgie; het is ook een signaal aan zijn huidige spelersgroep. Door Álvarez naar voren te schuiven als voorbeeld van Ajax-waarden, herinnert hij zijn selectie eraan welk niveau er in Amsterdam wordt verwacht. Ajax is groot geworden door technisch begaafde spelers op te leiden, maar minstens zozeer door vechtlust, spelintelligentie en onbaatzuchtigheid te eisen. Álvarez belichaamde die eigenschappen en werd zo een rolmodel voor de nieuwe generatie.
In Londen floreert Álvarez ondertussen. Zijn spel wordt qua invloed vergeleken met dat van Rice, al met een geheel eigen stijl. Waar Rice vaak met krachtige rushes naar voren trok, blijft Álvarez liever achterin hangen om ruimtes te controleren en het speltempo te dicteren met korte, secure passes. Zijn spelinzicht, zijn duelkracht en zijn discipline maken hem tot het defensieve schild dat West Ham broodnodig had. De fans, aanvankelijk onzeker of iemand Rice kon vervangen, zingen inmiddels massaal de naam van de Mexicaan in het London Stadium.
Toch blijft de stille bewondering uit Amsterdam een fascinerende bijzaak. Voor Ajax, dat financieel nauwelijks kan wedijveren met Engelse clubs, lijkt de gedachte om een speler van Álvarez’ kaliber terug te halen misschien utopisch. Maar de voetbalgeschiedenis kent talloze voorbeelden van spelers die terugkeren naar hun spirituele thuis, gedreven door emoties die sterker zijn dan geld. Mocht Álvarez ooit besluiten opnieuw het rood-witte shirt te willen dragen, dan zou Ajax er alles aan doen om die wens te vervullen.
Het grotere verhaal benadrukt ook de mondiale verwevenheid van het moderne voetbal. Een speler die in Mexico werd gevormd, in Nederland werd grootgebracht en in Engeland floreert, wordt onderwerp van gesprek op drie continenten. Álvarez is uitgegroeid tot een symbool van de wereldwijde reikwijdte van de sport, en Heitinga’s woorden benadrukken hoe individuele carrières weerklank vinden ver buiten clubgrenzen. In Mexico blijft hij een nationale held, geroemd om zijn arbeidsethos en trots om zijn land op de grootste podia te vertegenwoordigen. Voor Ajax-fans is hij nog altijd een van de hunnen, een krijger die voor iedere bal vocht. En voor West Ham-supporters is hij bezig een onmisbare hoeksteen te worden van een nieuw tijdperk.
Naarmate het seizoen vordert, zullen de geruchten blijven rondzingen, ook al is een transfer op korte termijn niet waarschijnlijk. Heitinga’s uitspraak dat Álvarez “altijd welkom” is, gaat minder om een concrete deal en meer om het erkennen van een band die nooit wordt verbroken. Spelers als Álvarez laten een erfenis achter die langer meegaat dan hun speelminuten, en zijn verhaal met Ajax is er een dat in gouden letters in de clubgeschiedenis staat geschreven.
Intussen zal Ajax met de huidige selectie moeten doorzetten, in de hoop de consistentie terug te vinden die de club de laatste jaren tot Europese kracht maakte. Of Álvarez ooit terugkeert of niet, de genegenheid van Heitinga en het Amsterdamse publiek blijft onverminderd groot. In voetbal doen zulke gevoelens ertoe, want ze herinneren eraan dat er naast resultaten, prijzen en marktwaarden ook loyaliteit en respect bestaan die de ziel van de sport vormen.
En misschien, ooit, wanneer omstandigheden zich opnieuw kruisen, loopt Edson Álvarez weer de Johan Cruijff ArenA binnen, onthaald door een donderend applaus van fans die hem eigenlijk nooit echt zijn kwijtgeraakt. Tot die tijd blijven de bewondering, het verlangen en het onwrikbare geloof in een hereniging bestaan.
