Dubbele Liefde – Remko Pasveer omarmt het vaderschap met de komst van zijn tweeling
Voor Remko Pasveer is het leven altijd gedefinieerd geweest door momenten van messcherpe focus, discipline en de mentale veerkracht die alleen voortkomt uit jaren tussen de doelpalen op het hoogste niveau. Van het brullende publiek in de Johan Cruijff ArenA tot de gespannen stilte vóór een strafschop – hij heeft de druk altijd doorstaan met een vaste blik en onwankelbare kalmte. Maar de afgelopen weken beleeft de 41-jarige Nederlandse doelman een heel andere vorm van intensiteit – eentje die niet wordt gemeten in reddingen of clean sheets. Deze keer komt de “druk” in de vorm van zachte nachtelijke huilbuien, piepkleine handjes die zich om zijn vinger klemmen, en twee nieuwe levens die plotseling het middelpunt van zijn universum zijn geworden.
Pasveer is officieel vader geworden – en wel op spectaculaire wijze. Niet van één kind, maar van een tweeling. Het nieuws, dat eerder deze week werd gedeeld, zorgde voor een golf van warmte en felicitaties van fans, collega-voetballers en zelfs oude rivalen. Het was een moment van pure vreugde dat het voetbal ver overstijgt.
Op zijn sociale media deelde de routinier een eerste glimp van zijn nieuwe werkelijkheid – een foto zo simpel en toch zo krachtig. Twee minuscule handjes, ongelooflijk teer, rustend in de veel grotere, door keeperswerk getekende hand van Pasveer. Eronder een onderschrift dat alles zei: “Onze harten zijn vol. Welkom in de wereld, onze kleine wondertjes.”
Voor iemand die zijn carrière heeft gebouwd op het afweren van snoeiharde schoten en het organiseren van verdedigingslinies, betekent de komst van zijn kinderen een totaal ander spel – één zonder vaste regels, zonder duidelijk wedstrijdplan en waarbij de klok nooit stopt. Vrienden van de familie vertellen dat de normaal zo kalme en beheerste Pasveer volledig in de ban is van zijn kinderen. “Remko is altijd stabiel geweest, iemand op wie je in elke situatie kunt rekenen,” zei een oude bekende. “Maar nu zie je een andere glans in zijn ogen. Dit is een ander soort geluk – eentje dat je niet kunt veinzen. Deze twee kleintjes hebben zijn hart compleet gestolen.”
De timing van hun komst is bijna symbolisch. In de nadagen van zijn profcarrière neemt Pasveer langzaam afstand van het meedogenloze ritme van het eerste elftal. Zijn dagen worden niet langer volledig beheerst door zware trainingen en verre uitwedstrijden. Er is nu ruimte – voor familie, voor reflectie, en voor een nieuwe rol die al zijn geduld en toewijding zal vragen, eigenschappen die hij als prof ruimschoots heeft ontwikkeld.
Toch, als iemand voorbereid is op de onvoorspelbare eisen van het opvoeden van een tweeling, is het misschien wel een keeper. Jaren van situaties inschatten vóór ze gebeuren, het anticiperen op de volgende zet en kalm blijven onder druk, kunnen verrassend goed van pas komen als er om drie uur ’s nachts twee kinderen tegelijk huilen. “Hij maakt grappen tegen vrienden dat niets in het voetbal hem hierop heeft voorbereid,” lachte een bron. “Maar diep van binnen zie je dat hij elk moment omarmt – zelfs de slapeloze nachten. Het is een heel ander soort adrenaline.”
Hoewel Pasveer en zijn partner ervoor hebben gekozen de namen en exacte geboortedatum van de tweeling voorlopig privé te houden, is duidelijk dat hun volledige aandacht uitgaat naar deze eerste kostbare weken als gezin. Het huis van de voetballer, ooit een plek van rust en herstel na wedstrijden, is nu gevuld met nieuwe geluiden en routines. In de keuken staan flesjes netjes op een rij, piepkleine kleertjes hangen waar vroeger trainingskleding hing, en de woonkamer is deels omgetoverd tot een knusse babyhoek.
De steunbetuigingen stromen binnen. Berichten komen van oud- en huidige Ajax-teamgenoten, Eredivisie-rivalen tegen wie hij jarenlang fel streed, en zelfs van oud-collega’s uit zijn korte periode bij het Nederlands elftal. Velen sturen warme woorden, soms met een vleug humor. “Het drukste strafschopgebied van zijn leven,” schreef een oud-teamgenoot. “En dit keer is er geen scheidsrechter om op de fluit te blazen als het te chaotisch wordt.”
Ook fans delen in de vreugde. Op fora en sociale media circuleren oude beelden van Pasveers mooiste reddingen, vergezeld van hartelijke berichten over hoe blij ze zijn hem deze nieuwe levensfase te zien ingaan. Sommigen maken grappige fotobewerkingen waarbij voetballen zijn vervangen door babyflesjes, met onderschriften als: “Nieuwe handschoenen, nieuwe reddingen – nu met fopspenen.”
Voor alle publieke felicitaties blijven de stille, intieme momenten het meest waardevol voor Pasveer. Momenten zoals beide baby’s tegelijk vasthouden, één in elke arm, of het onbeschrijfelijke gevoel wanneer hij ze zij aan zij ziet slapen. “Hij heeft altijd oog gehad voor de kleine dingen,” aldus een vriend. “Maar dit… dit is anders. Dit is het belangrijkste wat hij ooit heeft meegemaakt.”
Het gaat niet alleen om vreugde – er is ook een diep gevoel van verantwoordelijkheid. Pasveer sprak in interviews vaak over de discipline en toewijding die het voetbal vraagt, en hij ziet het vaderschap nu op dezelfde manier. De slapeloze nachten worden gecompenseerd door het besef dat deze eerste dagen vluchtig zijn, en dat elk knuffelmoment, elke glimlach en elke nieuwe mijlpaal telt.
Als profvoetballer heeft hij decennialang naar grote momenten toegewerkt: bekerfinales, titelwedstrijden, interlands. Maar hij heeft privé toegegeven dat niets ooit in de buurt kwam van het moment waarop hij zijn kinderen voor het eerst vasthield. “Hij zei dat het voelde alsof je het winnende doelpunt in de verlenging scoort, maar dan duizend keer beter,” onthulde een naaste.
De ervaring heeft hem ook een nieuwe waardering gegeven voor zijn steunnetwerk. Zijn partner, familieleden en vrienden hebben allemaal een rol gespeeld in het helpen van de kersverse ouders tijdens de stormachtige eerste weken met een tweeling. Net als in het voetbal geldt ook hier: succes is een teamprestatie – en in dit geval is het “team” een hechte familie die vastbesloten is de kinderen de beste start te geven.
Professioneel gezien blijft zijn toekomst open. Hoewel hij nog geen officieel afscheid heeft aangekondigd, is duidelijk dat zijn prioriteiten verschuiven. De doelman die jarenlang zijn net met onverzettelijke vastberadenheid verdedigde, beschermt nu iets veel waardevollers – het comfort, geluk en welzijn van zijn kinderen. Elke carrièrebeslissing zal voortaan in hun belang worden genomen.
Voor nu bestaan zijn dagen uit voedingen, luiers verschonen en af en toe een rustig moment wanneer beide kinderen slapen en hij alles even in zich kan opnemen. Het voetbalveld is meer dan twintig jaar zijn podium geweest, maar deze nieuwe rol zal hij met nog grotere toewijding vervullen.
“Voetbal heeft me zoveel gegeven – herinneringen, vriendschappen, lessen en kansen die ik nooit had durven dromen,” reflecteerde Pasveer onlangs. “Maar dit… dit is iets heel anders. Dit is het leven op zijn mooist.” Zijn stem, normaal rustig en beheerst, had een warmte die zelfs in de meest intense nabeschouwingen na een wedstrijd niet te horen was.
De fans die zijn loopbaan volgden – van zijn beginjaren bij FC Twente, via PSV en Vitesse, tot Ajax – zien hem nu een hoofdstuk ingaan dat geen enkele beker kan definiëren. Een hoofdstuk gevuld met wiegeliedjes in plaats van stadiongezangen, met babykleertjes in plaats van clubshirts, en met een vreugde die niet afhangt van de eindstand.
En hoewel voetbal altijd een plek in zijn toekomst zal houden, staat één ding vast: voor Remko Pasveer is de belangrijkste titel die hij ooit zal dragen niet “doelman” of “profvoetballer”. Het zal “Papa” zijn – dubbel en dwars.
In een sport waar carrières worden gedefinieerd door de prijzen die je wint, de doelpunten die je voorkomt en de records die je vestigt, heeft Pasveer nu de meest waardevolle overwinning behaald. Dit is zijn grootste redding – niet van een schot op doel, maar van de onstuitbare stroom van de tijd, door de momenten die er het meest toe doen vast te houden.
En terwijl hij zijn pasgeboren tweeling in slaap wiegt, kijkt de rest van de voetbalwereld glimlachend toe, wetend dat de man die ooit zijn doel met alles wat hij had verdedigde, nu iets oneindig waardevollers beschermt – de grenzeloze, dubbele vreugde van het vaderschap.
