Feyenoord blijft achter met spijt nu clubbestuurder ‘grote fout’ toegeeft na vertrek van Arne Slot naar Liverpool
Rotterdam is altijd een stad geweest die leeft van veerkracht, passie en voetbal. Het hart klopt het hardst in De Kuip, het iconische thuis van Feyenoord, waar supporters de tribunes vullen met een loyaliteit en intensiteit die maar weinig clubs in Europa kunnen evenaren. Maar de laatste tijd klinken de echo’s in het stadion anders—onzekerder, minder triomfantelijk en doorspekt met spijt. Al maanden is Feyenoord op zoek naar zijn ritme, struikelend door een overgangsperiode die niemand in Rotterdam had willen meemaken. En in het midden van die turbulentie ligt een waarheid die het clubbestuur niet langer kan ontkennen: het vertrek van Arne Slot naar Liverpool was niet zomaar een verlies, maar een kolossaal moment van onvoorbereidheid.
Deze week gaf de algemeen directeur van Feyenoord eindelijk publiekelijk toe wat veel fans al maanden roepen op de tribunes, op sociale media en in gesprekken in cafés en kroegen door de stad. “Het leek allemaal zo simpel onder Arne Slot,” bekende hij. “Zijn visie, discipline en tactische helderheid gaven deze club een richting die we misschien voor lief hebben genomen. Achteraf gezien hebben we een grote fout gemaakt door ons niet beter voor te bereiden op het leven na hem.” Die woorden kwamen hard aan, niet alleen door hun eerlijkheid, maar vooral omdat ze bevestigden wat al duidelijk was: Feyenoord betaalt de prijs voor het slecht managen van de belangrijkste opvolging in de recente clubgeschiedenis.
De overstap van Slot naar Liverpool was al maandenlang in de sterren geschreven. De Nederlandse tacticus, overal in Europa bewonderd om zijn moderne pressingvoetbal en zijn vermogen jonge spelers beter te maken, werd al met de Premier League in verband gebracht lang voordat Jürgen Klopp officieel bevestigde dat hij zou opstappen bij Anfield. Het bestuur van Liverpool handelde daadkrachtig en herkende in Slot een coach die hun cultuur kon behouden en tegelijkertijd nieuwe ideeën kon brengen. Voor Feyenoord daarentegen verliep het verhaal een stuk minder doortastend. Onderhandelingen sleepten voort, de communicatie stokte, en hoewel iedereen wist dat de dagen van Slot in Rotterdam geteld waren, lag er geen duidelijk opvolgingsplan klaar.
Wat volgde was voorspelbaar maar niet minder pijnlijk. Feyenoord stelde snel een opvolger aan, maar zonder de doordachte visie die Slot had ingeprent. De nieuwe man erfde een selectie die minutieus was opgebouwd rond de filosofie van Slot—een systeem gebaseerd op hoge pressing, positiewisselingen en spelers die floreerden onder zijn leiderschap. Zonder Slots leidende hand oogden dezelfde spelers ineens onsamenhangend. Wedstrijden die ooit met vertrouwen verliepen, voelden nu stroef. Overwinningen die vroeger vanzelfsprekend leken, kwamen nu met moeite, als ze er al kwamen. In Europa, waar Feyenoord zich opnieuw begon te profileren als een serieuze uitdager, zakte de ploeg door het ijs, niet in staat om de energie en helderheid van het Slot-tijdperk te reproduceren.
Voor de supporters is het contrast ronduit pijnlijk. Nog maar een seizoen geleden was De Kuip een onneembare vesting. Feyenoord werd kampioen van de Eredivisie, de sfeer was elektrisch, en het elftal speelde met een soort vloeiendheid en geloof dat fans herinnerde aan de gloriedagen van de club. Arne Slot bracht niet alleen resultaten, maar ook identiteit. Hij wist spelers te overtuigen van zijn project, tilde namen als Orkun Kökçü, Santiago Giménez en Lutsharel Geertruida naar een niveau dat ver buiten Nederland werd bewonderd. Onder zijn leiding deed Feyenoord niet alleen mee, maar telde het weer mee in de Europese conversatie.
Daarom was het vertrek van Slot voor velen niet alleen een kwestie van een coach verliezen. Het ging om het verliezen van momentum, identiteit en het gevoel van een stijgende lijn. En de winst van Liverpool heeft de pijn in Rotterdam alleen maar versterkt. Op Anfield heeft Slot inmiddels al zijn stempel gedrukt, spelers voor zich gewonnen met zijn kalme autoriteit en tactische precisie. Verslagen uit Engeland prijzen zijn trainingen, zijn mensenkennis en zijn vermogen om naadloos over te nemen in de schaduw van Klopp zonder erdoor opgeslokt te worden. Elke overwinning van Liverpool voelt als zout in de wond voor Feyenoord-fans, een herinnering aan de man die ze hadden en de man die ze kwijt zijn.
In Rotterdam is de discussie inmiddels veranderd in het aanwijzen van schuldigen. Sommigen verwijten het bestuur dat ze niet harder hebben gevochten om Slot te behouden, ook al was de aantrekkingskracht van Liverpool moeilijk te weerstaan. Anderen bekritiseren de timing van de zoektocht naar een nieuwe coach, bewerend dat Feyenoord overhaast een keuze maakte in plaats van een opvolger te vinden die de principes van Slot kon voortzetten. Weer anderen wijzen op het transferbeleid, waarbij de selectie volgens hen eerder is opgelapt dan strategisch versterkt, met aankopen die meer reactief dan visionair ogen.
De bekentenis van de directeur dat er een “grote fout” is gemaakt, resoneert precies omdat het aansluit bij die frustraties. Fans krijgen niet vaak zulke onverbloemde eerlijkheid te horen van hun bestuur, maar in dit geval raakten de woorden een gevoelige snaar. Voor velen voelt het als een langverwachte erkenning van de realiteit die supporters week na week meemaken. De spandoeken in De Kuip zijn scherper geworden, de liederen dwingender. Op sociale media slingert de discussie heen en weer tussen nostalgie naar Slot en woede over de huidige koers. Zelfs onder de spelers fluisteren sommigen dat het vertrouwen niet meer is wat het geweest is.
En toch, te midden van de somberheid, is er ook perspectief. Feyenoord blijft een reus in het Nederlandse voetbal, een club met geschiedenis, middelen en een fanbase die de club nooit in de steek laat. Het tijdperk-Slot, hoe kort ook, herinnerde iedereen eraan wat de club kan zijn wanneer visie en uitvoering elkaar ontmoeten. Het liet zien dat Feyenoord voetbal kan spelen dat Europees bewondering afdwingt, dat het de strijd aankan met grotere budgetten en grotere spotlights. Die herinnering is zowel een bron van pijn als een vonk van hoop.
Het verhaal van Arne Slot bij Feyenoord zal waarschijnlijk herinnerd worden als een verhaal van zowel triomf als overgang. Zijn succes tilde de club op, maar zijn vertrek legde structurele zwaktes bloot. In werkelijkheid zou geen enkele coach zo’n gapend gat moeten achterlaten in een club van Feyenoords omvang, en toch heeft het vertrek van Slot precies dat onthuld. De uitdaging voor Rotterdams trots is nu om deze spijt om te zetten in vastberadenheid, om slimmer en sterker te herbouwen, met geleerde lessen.
Voor Liverpool lijkt de komst van Slot nu al een nieuwe meesterzet in de moderne geschiedenis van hun trainersaanstellingen. Voor Feyenoord daarentegen heeft zijn vertrek een periode van bezinning ingeluid die jaren kan duren. Wat de woorden van de directeur duidelijk maken, is dat de club de uitdaging heeft onderschat, de voorbereiding verkeerd heeft ingeschat en heeft nagelaten om het momentum dat Slot had opgebouwd te beschermen.
Spijt kan de geschiedenis niet herschrijven. Wat het wél kan doen, is de toekomst vormgeven. Feyenoord moet nu beslissen of dit hoofdstuk een waarschuwing wordt van gemiste kansen, of de pijnlijke opmaat naar een sterkere wederopbouw. Supporters, hoe gefrustreerd ook, hebben de club nog nooit in de steek gelaten, en dat zullen ze nu ook niet doen. Maar het geduld slijt, en eerlijkheid van bovenaf, hoe verfrissend ook, moet gepaard gaan met daden.
Naarmate het seizoen vordert, voelt elk puntverlies zwaarder, elke nederlaag symbolischer voor de huidige staat van de club. De Kuip blijft vol, maar de liederen klinken anders, geladen met zowel liefde als verdriet. Op het veld vechten de spelers nog steeds, maar de samenhang die Feyenoord onder Slot definieerde, ontbreekt. De aura van onvermijdelijkheid die de overwinningen vorig seizoen begeleidde, is vervangen door twijfel.
Op de lange termijn is de waarheid misschien simpel: Feyenoord zal herstellen, maar de littekens van deze overgang zullen blijven. De naam van Arne Slot zal met warmte herinnerd worden, misschien zelfs verheerlijkt in Rotterdam als de coach die de club haar ziel teruggaf, al was het maar tijdelijk. Liverpool-fans zullen hem misschien zien als de volgende grote tacticus die Anfield siert. Maar in Rotterdam zal zijn vertrek een herinnering blijven aan zowel glorie als spijt—een verhaal over hoe snel fortuinen kunnen kantelen wanneer visie verdwijnt en voorbereiding faalt.
Voor nu heeft het Feyenoord-bestuur gesproken. “Het leek allemaal zo simpel onder Arne Slot,” gaf de directeur toe, woorden die zowel nostalgie als berouw vangen. Of die spijt de brandstof wordt voor vernieuwing of slechts de soundtrack van verval blijft, is een vraag die alleen de komende seizoenen kunnen beantwoorden. Eén ding staat echter vast: De Kuip zal blijven zingen, Rotterdam zal blijven vechten, en Feyenoord zal blijven zoeken naar de eenvoud die ooit zo vanzelfsprekend leek onder de man die nu de toekomst van Liverpool leidt.
