“Nu is de verantwoordelijkheid driedubbel”: Nederlandse ster Davy Klaassen deelt zijn vreugde, angsten en hoop terwijl hij zich voorbereidt op een leven als profvoetballer, toegewijde echtgenoot en aanstaande vader
In de wereld van het profvoetbal, waar elke wedstrijd een nalatenschap kan bepalen en elke beslissing onder een nietsontziende spotlights valt, zijn er maar weinig momenten die de echt menselijke kant van een speler zo onthullen als het nieuws dat hij voor het eerst vader wordt. Voor Davy Klaassen, de Nederlandse middenvelder wiens carrière hem van de jeugdvelden van Amsterdam naar de grote podia van de Champions League heeft gebracht, betekent het nieuws dat hij en zijn vrouw Laura Benschop hun eerste kind verwachten een golf van reflectie, vreugde en een openhartige blik op wat het echt betekent om de rollen van atleet, echtgenoot en binnenkort vader te combineren.
Zacht maar oprecht sprak Klaassen na een recente training met journalisten over emoties die zelden zichtbaar zijn in de vaak stoere voetbalwereld. “Het is echt iets bijzonders,” begon hij, waarna hij even pauzeerde, alsof hij de juiste woorden zocht die recht zouden doen aan wat hij voelde. “In het voetbal hoor je altijd over verantwoordelijkheid – je voelt het als je het shirt aantrekt, als je je team leidt, als je wint en misschien nog wel meer als je verliest. Dan trouw je en besef je dat er nog een extra laag verantwoordelijkheid bij komt. En nu, met een kind op komst… de verantwoordelijkheid is driedubbel. Het is iets wat ik diep in mijn hart voel. Het maakt me trots, maar ik zou liegen als ik zeg dat ik niet ook een beetje nerveus ben.”
Voor Klaassen, wiens pad door het voetbal net zozeer is bepaald door karakter als door techniek, lijkt dit nieuwe hoofdstuk zowel een logisch vervolg als een diepgaande verandering. Iedereen die zijn reis heeft gevolgd – van zijn beginjaren bij Ajax, waar hij aanvoerder werd en de bijnaam “Mister 1-0” verdiende door zijn gevoel voor belangrijke doelpunten, tot periodes bij Everton in de Premier League, Werder Bremen in de Bundesliga en zijn recente avontuur bij Inter in de Serie A – heeft altijd zijn volwassenheid opgemerkt. Dat beeld wordt nu bevestigd, nu hij openlijk praat over de spanning en schoonheid van het vaderschap.
“Iedereen zegt dat het alles verandert,” zei Klaassen, zijn stem tegelijk rustig en vol verwondering. “Voetbal is altijd mijn passie geweest, mijn werk, een groot deel van wie ik ben. Maar nu is er straks iets nog belangrijkers dat thuis op me wacht. Het verandert hoe je naar tijd kijkt, wat telt en waarom je de dingen doet die je doet.”
Inderdaad, voor een speler wiens leven tot in detail is gepland met trainingen, tactische besprekingen, reizen en wedstrijddagen, brengt het vooruitzicht van vaderschap een nieuw en onvoorspelbaar ritme. “Je kunt niet alles plannen,” gaf Klaassen glimlachend toe, alsof hij zelf de ironie voelde van die uitspraak in het leven van een topsporter. “Voetbal leert je dat ook: soms loopt een wedstrijd anders dan je had bedacht; het leven is net zo. Het belangrijkste is dat je je best doet – dat je er bent, echt aanwezig bent, voor de mensen die je liefhebt én voor je team.”
Teamgenoten, zowel oud als nieuw, hebben hem snel gefeliciteerd – en advies gegeven. “Veel zeggen: ‘slaap nu nog maar, want straks kan het niet meer!’” lachte Klaassen, waarbij even een luchtige toon doorbrak. “Maar bijna iedereen zegt ook dat het je een heel nieuwe motivatie geeft. Ineens speel je niet alleen voor jezelf of voor je ploeg, maar ook voor je gezin, voor je kind dat kijkt, ook al begrijpt hij of zij het in het begin nog niet.”
Klaassens vrouw Laura, met wie hij in 2022 in besloten kring trouwde, is altijd een stille steunpilaar geweest, ook tijdens verhuizingen naar andere landen en clubs. Vrienden beschrijven hun relatie als rustig, warm en oprecht – bewust buiten de schijnwerpers gehouden. Toch gaf Klaassen nu een inkijkje in wat die band voor hem betekent. “Laura is geweldig,” zei hij zacht. “Ze snapt de druk van het voetbal, de reizen, het leven dat erbij hoort. En nu samen deze stap zetten naar ouderschap… dat betekent echt alles.”
Op een bepaalde manier is dit nieuwe hoofdstuk ook een vorm van leiderschap. Op het veld staat hij bekend om zijn overzicht, het aansturen van teamgenoten en zijn tactische inzicht; nu krijgt hij te maken met misschien wel de grootste les in geduld en onvoorwaardelijke liefde. “Voetbal leert je discipline, hard werken en doorzetten,” dacht Klaassen hardop. “Ik hoop dat ik dat ook kan meenemen in het vaderschap – maar ik weet ook dat ik heel veel zal moeten leren.”
Zijn woorden raken aan iets groters dan persoonlijke blijdschap. Ze gaan over de universele uitdaging om werk en privé in balans te houden – een evenwichtsoefening die voor topsporters nog lastiger is. Klaassen is daar realistisch over: “Er zullen dagen zijn dat ik moe thuis kom na een wedstrijd of een lange reis, maar toch moet ik er dan ook zijn als vader en echtgenoot. Dat is nou eenmaal zo. Het gaat erom dat je er bent als het telt, ook al lukt het niet altijd zoals je hoopt.”
Voor Klaassen valt dit alles samen met een fase in zijn carrière waarin veel spelers nadenken over hun nalatenschap. Op zijn 31ste heeft hij meer bereikt dan de meesten durven dromen, maar zijn woorden laten zien dat bekers en doelpunten niet het enige zijn wat telt. “Natuurlijk wil je winnen,” zei hij. “Maar uiteindelijk blijft over hoe je mensen liet voelen: je gezin, je teamgenoten, de fans. Als mijn kind straks trots op me kan zijn – niet alleen omdat ik voetbalde, maar omdat ik was wie ik was – dan betekent dat meer dan wat dan ook.”
Dat perspectief vindt zijn oorsprong misschien wel in de Ajax‑opleiding, waar naast techniek ook nadruk ligt op mentaliteit en verantwoordelijkheid. Oud‑trainers noemden hem ooit “een speler die elke training als een wedstrijd zag” en iemand die begreep dat voetbal méér is dan alleen de bal. Diezelfde waarden vormen nu zijn kompas als toekomstige vader: “Het is hetzelfde principe,” zei hij. “Je komt opdagen, je doet je best en je weet dat je fouten zult maken – maar je blijft proberen.”
De aankondiging van de zwangerschap heeft veel reacties losgemaakt. Fans stuurden massaal felicitaties via social media; sommigen deelden herinneringen aan zijn goals, anderen spraken het vertrouwen uit dat hij ook als vader even toegewijd zal zijn. Zelfs supporters van rivaliserende clubs lieten warme woorden achter – een teken van respect dat je niet elke dag ziet.
Binnen zijn huidige team is te merken dat hij verandert, zeggen ploeggenoten. “Hij is nog steeds gefocust, maar je ziet iets nieuws in zijn blik,” vertelde iemand. “Een soort rust én extra energie.”
Toch blijft Klaassen realistisch over de uitdagingen. “Geen enkele ouder weet precies hoe het moet,” zei hij nuchter. “En met voetbal komen extra dingen: reizen, druk, onregelmatige tijden. Maar ik geloof dat de liefde voor je kind je daar doorheen helpt.”
Gevraagd wat voor vader hij hoopt te zijn, dacht hij even na. “Ik hoop dat ik kan overbrengen wat voor mij belangrijk is: respect, eerlijkheid, hard werken en goed zijn voor anderen. En dat ze weten dat ze geliefd zijn, wat er ook gebeurt. Dat is uiteindelijk het belangrijkste.”
Vrienden en oud‑ploeggenoten denken dat juist de eigenschappen die hem een goede aanvoerder maakten – luisteren, geduld, voorbeeldgedrag – ook het vaderschap ten goede komen. Daley Blind noemde hem ooit “iemand die eerst kijkt en luistert voordat hij iets zegt” – precies wat een kind nodig heeft.
Maar het nieuws roept ook een bredere gedachte op over topsport: achter elke speler schuilt een menselijk verhaal dat vaak onzichtbaar blijft. In een wereld van transferbedragen, statistieken en druk, is de vreugde van gezinsuitbreiding een universeel herkenbaar moment dat boven rivaliteit en succes uit stijgt.
Over praktische zaken kon Klaassen ook lachen: “Iedereen zegt dat je weinig zult slapen,” zei hij met een glimlach. “Maar zodra je je kind ziet, maakt dat niet meer uit – tenminste, dat zeggen ze. Ik ben benieuwd.”
In stilere momenten fantaseert hij al: “De eerste keer thuiskomen na een wedstrijd en ze zien, of als ze ooit mee naar het stadion komen. Ook al begrijpen ze het dan nog niet, het zal voor mij heel speciaal zijn.”
Zijn woorden laten zien dat hij beseft dat je als vader meer geeft dan alleen materiële dingen. “Als ze van voetbal houden, mooi,” zei hij. “Als niet, is dat ook goed. Als ze maar zichzelf mogen zijn.”
Voor nu blijft hij trainen, speelt hij wedstrijden en telt hij af naar het moment dat alles thuis gaat veranderen. Wat hij zegt, toont een man die niet alleen accepteert dat het zwaar wordt, maar het ook omarmt – vastbesloten om te groeien, niet alleen als speler, maar vooral als mens.
“Het leven is meer dan voetbal,” besloot hij rustig. “Voetbal heeft me veel gebracht en daar ben ik dankbaar voor. Maar familie – dat is voor het leven. Dat blijft, ook lang na het laatste fluitsignaal.”
En daarin ligt misschien wel zijn echte erfenis: niet alleen als doelpuntenmaker of aanvoerder, maar als iemand die begrijpt wat écht telt. Terwijl Davy Klaassen en zijn vrouw hun eerste kind verwachten, delen fans door heel Nederland en ver daarbuiten in die vreugde – herinnerd aan het feit dat zelfs in het harde profvoetbal altijd ruimte blijft voor liefde, hoop en het stille wonder van nieuw leven.
