Spijt Groeit in Amsterdam Nu Ajax’ Beslissing om Oliver Glasner te Negeren Terugslaat Terwijl Palace Transformatie Doormaakt in de Premier League
In het voetbal zijn timing en beslissingen vaak bepalend voor de koers van een club — en zelden is een besluit zo pijnlijk gebleken in Amsterdam als het mislopen van Oliver Glasner. Terwijl de Oostenrijkse tacticus een indrukwekkende wederopstanding leidt bij Crystal Palace in de Premier League, groeit in de hoofdstad van Nederland het besef dat Ajax de verkeerde keuze maakte. Wat een nieuw tijdperk van tactische vernieuwing en discipline had kunnen worden onder Glasner, is in plaats daarvan uitgegroeid tot een periode van instabiliteit en twijfel onder John Heitinga.
Het verhaal van Ajax’ gemiste kans is er één van visie, aarzeling en verkeerde loyaliteit. Begin 2023, toen de club op zoek was naar een nieuwe hoofdtrainer na het ontslag van Alfred Schreuder, stond de naam van Oliver Glasner hoog op de shortlist. De Oostenrijker had net Eintracht Frankfurt naar een onvergetelijke Europa League-zege geleid in 2022 en stond bekend als een van de slimste en modernste voetbaldenkers van zijn generatie. Zijn combinatie van tactische organisatie, emotionele intelligentie en aanpassingsvermogen maakte hem de ideale kandidaat voor een club als Ajax — rijk aan traditie, maar dringend toe aan vernieuwing.
Volgens bronnen binnen de club vonden er destijds informele gesprekken plaats tussen Ajax en vertegenwoordigers van Glasner, maar die besprekingen liepen al snel dood. De clubleiding, bang om opnieuw een buitenlandse coach aan te stellen na Schreuders mislukte periode, koos uiteindelijk voor een interne oplossing. John Heitinga — clubicoon, jeugdtrainer en oud-verdediger — werd gezien als de man die de Ajax-cultuur zou herstellen en de band tussen spelers en clubidentiteit nieuw leven kon inblazen. Het was een romantische keuze, maar geen pragmatische.
Een jaar later is het contrast tussen de huidige situaties van beide mannen schrijnend. Waar Heitinga worstelt met vorm en identiteit, bloeit Glasner in Londen. Bij Crystal Palace heeft hij een ploeg die jarenlang bekendstond om reactief voetbal omgevormd tot een energiek, gestructureerd en ambitieus team. Onder zijn leiding spelen Eberechi Eze, Marc Guéhi en Michael Olise op een hoger niveau dan ooit. Palace-fans dromen inmiddels van een top-tienklassering — iets wat aan het begin van het seizoen ondenkbaar leek.
In Amsterdam is de stemming heel anders. Ajax, ooit het voorbeeld van moderne voetbalfilosofie, bevindt zich midden in een identiteitscrisis. De ploeg van Heitinga wisselt briljante momenten af met periodes van totale chaos. Het verzorgde positiespel en het lef om jonge talenten te laten schitteren — handelsmerken van het Ten Hag-tijdperk — zijn grotendeels verdwenen. Wat resteert, is een team dat zoekende is: naar balans, naar vertrouwen, naar richting.
Onder supporters groeit de frustratie. “Heitinga is Ajax van top tot teen, maar we hadden een strateeg nodig, geen sentiment,” verzuchtte een fan na het recente 3–3 gelijkspel tegen Sparta Rotterdam. Ook oud-spelers en analisten spreken openlijk hun zorgen uit. “Glasner was beschikbaar, ambitieus en tactisch volwassen,” zei Kenneth Perez bij Ziggo Sport. “Ajax koos voor herkenbaarheid in plaats van vooruitgang. En nu betalen ze de prijs.”
De successen van Glasner bij Palace maken die pijn des te groter. Sinds zijn komst heeft hij het team omgevormd tot een compact, efficiënt geheel dat weet hoe het moet winnen. Zijn ploeg verdedigt met discipline, valt aan met doelgerichtheid en schakelt razendsnel om. Overwinningen op Arsenal en Manchester United werden niet behaald dankzij geluk, maar dankzij uitgekiende tactiek. Dezelfde principes die Frankfurt naar Europese glorie brachten, werken nu opnieuw — dit keer in Zuid-Londen.
Terwijl Palace stijgt, zakt Ajax verder weg. De verdediging oogt kwetsbaar, de aanval mist samenhang, en het spel lijkt stuurloos. De karakteristieke automatismen en positieswitches die ooit hun handelsmerk waren, zijn zeldzaam geworden. Ajax bevindt zich gevangen tussen twee werelden: vasthouden aan de romantiek van het verleden, of meegaan met de eisen van het moderne voetbal. Precies die balans heeft Glasner inmiddels meesterlijk gevonden.
Ook binnen de bestuurskamer groeit het besef dat er een fout is gemaakt. Volgens berichten in De Telegraaf erkennen verschillende leidinggevenden inmiddels dat het besluit om Glasner te passeren “te voorzichtig” was. Een anonieme clubfunctionaris zei: “We waren bang dat zijn stijl zou botsen met onze filosofie. Achteraf gezien was dat een misvatting. Hij laat bij Palace zien dat structuur en creativiteit perfect samen kunnen gaan — precies wat Ajax nodig had.”
Die woorden raken een gevoelige snaar. Sinds de tijd van Johan Cruijff is Ajax groot geworden dankzij een duidelijke voetbalvisie: aanvallend, dominant en opleidend. Maar het moderne spel vraagt om meer flexibiliteit. Glasner vertegenwoordigde de perfecte brug tussen traditie en vernieuwing. In plaats daarvan koos de club voor nostalgie — een trainer die het verleden begrijpt, maar niet klaar lijkt voor de tactische complexiteit van vandaag.
In Engeland wordt Glasner ondertussen geprezen om zijn helderheid en leiderschap. “Hij geeft ons vrijheid in de aanval, maar structuur daarachter,” zei Eberechi Eze onlangs. “Hij zorgt dat iedereen weet wat zijn rol is — en daardoor groeit het vertrouwen.” Het is een balans die Ajax ooit belichaamde, maar nu lijkt kwijtgeraakt. Onder Ten Hag was het team georganiseerd, creatief en intens. Onder Heitinga is het zoekende, traag en reactief.
De vergelijking tussen de twee coaches wordt nog pijnlijker wanneer je kijkt naar spelersontwikkeling. Glasner staat bekend om het verbeteren van individuen door gerichte begeleiding. Hij maakte van Daichi Kamada en Evan Ndicka wereldtoppers, en doet nu hetzelfde bij Eze en Olise. Bij Ajax daarentegen lijken jonge talenten stil te staan. Kenneth Taylor, Devyne Rensch en Carlos Forbs laten flitsen van kwaliteit zien, maar missen constante groei. Heitinga’s passie is onmiskenbaar, maar zijn tactische finesse lijkt tekort te schieten.
Voor een club die trots is op haar jeugdopleiding is dat een harde realiteit. Ajax hoort het toonbeeld te zijn van progressie, maar lijkt te worstelen met vernieuwing. “We lopen achter de feiten aan,” schreef een fan op X (voorheen Twitter) na Palace’s overwinning op Arsenal. “Glasner had ons gemoderniseerd. Nu herhalen we oude fouten.”
De druk op Heitinga neemt met de week toe. Elk puntverlies voedt de roep om verandering. Binnen de Raad van Commissarissen klinkt inmiddels gemor over een mogelijke herziening van de technische koers. Glasner’s naam duikt steeds vaker op in de wandelgangen, ook al lijkt een overstap op korte termijn onwaarschijnlijk. Zijn prestaties in de Premier League hebben hem inmiddels op de radar gezet van grotere clubs.
Zelf blijft Glasner diplomatiek. In een recent interview met The Athletic prees hij Ajax’ geschiedenis en filosofie, maar maakte ook duidelijk dat hij zich thuis voelt in Londen. “Elke trainer heeft zijn eigen omgeving nodig,” zei hij. “Soms komt een kans te vroeg, soms te laat. Belangrijk is dat je impact hebt waar je bent.” Zijn woorden klonken respectvol — maar in Amsterdam deden ze pijn. De man die Ajax had kunnen moderniseren, was niet alleen verder gegaan, maar ook geslaagd.
De Nederlandse media trekken inmiddels harde conclusies. “Ajax heeft niet alleen een coach gemist, maar een kans om zichzelf opnieuw uit te vinden,” schreef Valentijn Driessen in De Telegraaf. “Glasner is het bewijs dat moed in leiderschap verschil maakt. Ajax was ooit de club van visionairs, maar durft niet meer vooruit te denken.”
Ondertussen blijft Crystal Palace indruk maken. Het defensieve record is beter dan ooit, het aanvallende spel oogt fris, en de sfeer in Selhurst Park is volledig omgeslagen. Engelse analisten noemen Palace “het best georganiseerde middenmootteam van Europa”. Glasner’s naam circuleert al in verband met toekomstige topfuncties, waaronder Tottenham en zelfs de Duitse nationale ploeg.
In Amsterdam overheerst jaloezie — en spijt. Terwijl Palace groeit, zoekt Ajax naar richting. Elke overwinning van Glasner herinnert de club eraan wat ze hadden kunnen zijn. “We hebben niet alleen een trainer gemist,” zei een oud-bestuurslid, “we hebben een kans gemist om de toekomst in te stappen. Glasner was klaar om Ajax naar het volgende decennium te leiden. Wij bleven hangen in het vorige.”
Of Ajax zich hiervan kan herstellen, is onzeker. De club zal altijd aantrekkelijk blijven door haar naam en historie, maar succes vergt meer dan reputatie. Het vergt visie, lef en vernieuwing — precies wat Glasner belichaamt. Zijn succes in Engeland is daarmee niet alleen zijn overwinning, maar ook Ajax’ spiegelbeeld.
En zo groeit in Amsterdam het besef dat één verkeerde keuze symbool is geworden voor een dieper probleem: de strijd tussen traditie en transformatie. Terwijl de lichten van Selhurst Park schijnen op Glasner’s triomf, blijft in de Johan Cruijff ArenA een wrange stilte hangen. De club die ooit de toekomst van het voetbal vormde, kijkt nu toe hoe die toekomst elders wordt geschreven — door de man die ze ooit hadden kunnen aanstellen.
