Trots van Rotterdam: Van Persie wijst op Feyenoord-roots bij uitleg waarom hij zo van Slot’s Liverpool houdt
In het voetbal dragen woorden extra gewicht wanneer ze komen van iemand die zelf de dunne lijn heeft bewandeld tussen grootsheid en strijd, tussen iconische momenten op het veld en de stille nederigheid van het leven na een spelerscarrière. Robin van Persie, ooit de dodelijke spits die verdedigingen in de Premier League teisterde in de shirts van Arsenal en Manchester United, heeft de laatste jaren een rustiger, bedachtzamer rol aangenomen als mentor en trainer. Toch klinkt zijn stem nog steeds met autoriteit, want dit is een man die voetbal niet alleen begrijpt als een spel van doelpunten en glorie, maar als een kunstvorm, een filosofie, een manier van leven. En precies door die bril spreekt Van Persie nu zijn bewondering – bijna zijn liefde – uit voor Liverpool onder hun nieuwe Nederlandse coach Arne Slot, een man die net als hij zijn wortels heeft in Rotterdam en wiens trainersreis Van Persie met trots en plezier heeft gevolgd.
Wanneer Van Persie vandaag over Liverpool praat, doet hij dat niet met de bitterheid die je misschien zou verwachten van een ex-speler van Manchester United. Integendeel, hij spreekt met een eerbied voor de manier waarop Slot de club in korte tijd heeft omgevormd sinds hij Jürgen Klopp opvolgde. “De manier waarop Liverpool het spel speelt, is de ultieme vorm van voetbal,” zei Van Persie onlangs, zijn woorden weloverwogen en oprecht. “We houden er allemaal van om aanvallend voetbal te spelen en aantrekkelijk voetbal aan de fans te geven. Maar dat is niet altijd mogelijk. Wat ik mooi vind aan Liverpool is dat hun ideeën de absolute basis zijn van een wedstrijd. Hoe hun spel begint en hoe hun spel eindigt.” Voor een speler met de status van Van Persie, wiens carrière zowel door wonderschone doelpunten als door tactische intelligentie werd gekenmerkt, is dit niet zomaar een compliment. Het is een verklaring dat Liverpool onder Slot de belichaming is geworden van pure voetbalkunst, het soort team dat iedere trainer wil smeden en iedere supporter wil zien.
Hij wees op een concreet voorbeeld om zijn bewondering te onderstrepen: de recente wedstrijd van Liverpool tegen Newcastle United. Voor de meesten was het een zwaar bevochten overwinning, maar voor Van Persie was het meer, een vertoning die tegen perfectie aanleunde. “De wedstrijd bij Newcastle was, vanuit dat perspectief, het ideale voetbal dat je als coach en als fan wilt zien. Er zijn maar weinig wedstrijden waarin we allemaal de perfecte match zien,” legde hij uit. Volgens Van Persie ging het hierbij niet alleen om gescoorde doelpunten of gecreëerde kansen, maar om de holistische manier waarop Liverpool de wedstrijd benaderde: hun pressing, hun omschakelingen, hun trouw aan de principes van Slot. Het was voetbal als een totaalervaring, elk puzzelstukje viel op zijn plaats.
Voor Van Persie ligt de schoonheid van Liverpool onder Slot echter niet alleen in het tactische. Het is geworteld in iets diepers, iets ongrijpbaarders: spirit. “Slot heeft geweldige spelers bij Liverpool,” erkende hij. “Maar het is hun geest, hun mentaliteit en hun bereidheid om voor elkaar te vechten, dat is wat ik zo mooi vind aan dit Liverpool-team. Er waren fases in de wedstrijd tegen Newcastle waarin ze adembenemend waren.” Bijna poëtisch beschreef hij hoe spelers in groepen jaagden, hoe ze verloren ballen terugveroverden, hoe hun lichamen vermoeidheid leken te tarten. “Iedereen vocht voor elke meter op het veld… iedereen deed verdedigend werk, op het hoogste niveau van uithoudingsvermogen. En dát is hoe je in een wedstrijd blijft en hoe je een overwinning pakt. Het zijn de principes die allemaal top zijn in het team van Slot. Elke speler is bereid zich aan die principes te houden en dát is waarom hij wedstrijden wint.”
Die woorden – principes, spirit, mentaliteit – zijn veelzeggend, want ze laten zien vanuit welke bril Van Persie tegenwoordig naar voetbal kijkt. Niet langer de jonge spits die doelpunten najaagde voor persoonlijk eerbetoon, maar een mentor, een leraar, iemand die niet alleen de schoonheid van het spel waardeert, maar ook de discipline en nederigheid die er ten grondslag aan liggen. En in Arne Slot’s Liverpool ziet hij een levend voorbeeld van die filosofie in praktijk.
Het is geen toeval dat Van Persie’s bewondering voor Slot dieper gaat dan louter professionele waardering. Hun paden kruisten elkaar bij Feyenoord, de club van Van Persie’s jeugd, waar hij na zijn pensioen terugkeerde om in de academie te werken. Slot had tijdens zijn drie jaar in Rotterdam Feyenoord naar ongekende hoogten getild – de Eredivisie gewonnen, de trots hersteld, en de speelstijl van de club veranderd in iets waar in heel Europa bewondering voor was. Van Persie zat op de eerste rij bij die transformatie en de lessen die hij toen zag, is hij nooit vergeten. “We moeten allemaal heel trots zijn dat Arne hier drie jaar bij Feyenoord heeft gewerkt,” zei Van Persie. “Hij heeft het echt fantastisch gedaan, absoluut het niveau verhoogd, en als je nu ziet hoe hij het bij Liverpool doet, dan is dat echt iets om trots op te zijn. Ik ben blij dat ik het werk kan voortzetten met zijn erfenis.”
Voor Van Persie is Slot niet zomaar een andere coach in de Premier League. Hij is een vertegenwoordiger van Rotterdam, een man die de waarden van hun stad – de hardheid, de discipline, de weigering om middelmaat te accepteren – meeneemt naar het wereldtoneel van het Engelse voetbal. De opmars van Liverpool onder Slot voelt voor Van Persie dan ook als een verlengstuk van het Feyenoord-verhaal, alsof de trots van Rotterdam nu door Anfield stroomt. Die band, dat gedeelde gevoel van erfgoed, is waarom Van Persie over Liverpool spreekt met niet alleen bewondering maar met liefde.
Om te begrijpen waarom dit hem zoveel betekent, moet men Van Persie’s eigen reis herinneren. Geboren en getogen in Rotterdam, groeide hij op met Feyenoord als zowel zijn droom als zijn leerschool. Hoewel hij later grote successen zou behalen in Engeland, droeg hij die basis altijd met zich mee: de lessen van hard werken, nederigheid en technische precisie die hij in De Kuip had opgedaan. Zijn terugkeer naar Feyenoord na zijn pensioen was niet alleen een thuiskomst, maar ook een manier om iets terug te geven, om ervoor te zorgen dat de volgende generatie dezelfde waarden kon erven. Werkend naast Slot zag hij die principes op het hoogste niveau van coaching bevestigd, en hij leerde dat grote teams niet alleen op talent gebouwd worden, maar op discipline en eenheid.
Precies die combinatie van kunst en arbeidsethos ziet Van Persie nu terug in Slot’s Liverpool. Hij is zich bewust van de ironie – hier is een voormalige Manchester United-held die openlijk een van hun grootste rivalen prijst. Maar voetbal is in de ogen van Van Persie groter dan tribale loyaliteit. Het gaat om het herkennen van schoonheid waar die bestaat, om het geven van eer aan degenen die het spel vooruitbrengen. En in Arne Slot ziet Van Persie een coach die het voetbal vooruit duwt, die de lessen van Rotterdam toepast op een van de grootste podia ter wereld.
Liverpool-fans hebben Slot snel in hun armen gesloten, gecharmeerd door zijn tactische helderheid en zijn nederigheid, maar de woorden van Van Persie zullen extra krachtig resoneren omdat ze komen van iemand die beide kanten kent. Hij weet wat het is om onder enorme druk te spelen, wat het is om een club met wereldwijde verwachtingen te vertegenwoordigen, en wat het is om het gewicht van een voetbalfilosofie te dragen. Zijn oordeel dat Liverpool nu “de ultieme vorm van voetbal” speelt, is geen overdrijving; het is de erkenning van een man die het spel op het hoogste niveau heeft meegemaakt en die met helderheid kan zien wanneer een team werkelijk uitzonderlijk is.
Wat Van Persie het meest treft, is de balans die Slot in Liverpool heeft gebracht. Dit is geen team dat verdediging opoffert voor aanval, noch een team dat enkel vertrouwt op individuele klasse. Het is een collectief, een eenheid, waarin iedere speler zijn rol kent en die met volledige toewijding uitvoert. Dat, stelt Van Persie, maakt hen zo moeilijk te verslaan, dat is waarom ze zelfs in wedstrijden die lijken te kantelen toch een manier vinden om terug te komen. Het is geen geluk, maar discipline; geen toeval, maar principe. “Iedere speler is bereid zich aan die principes te houden en dat is waarom hij wedstrijden wint,” herhaalde Van Persie, bijna alsof hij tegen zijn eigen pupillen bij Feyenoord sprak, met Liverpool als ultiem voorbeeld van wat er gebeurt wanneer principes gerespecteerd worden.
Er klinkt onmiskenbaar persoonlijke trots door in Van Persie’s stem wanneer hij over Slot praat. Het gaat niet alleen om bewondering; het gaat om bevestiging. Al decennialang exporteren Nederlandse trainers hun filosofie naar de wereld, van Johan Cruijff tot Louis van Gaal, van Ronald Koeman tot Erik ten Hag. Slot heeft zich op zijn eigen manier bij dat rijtje gevoegd, en bewezen dat de Nederlandse school van voetbal nog altijd even invloedrijk is. En voor Van Persie is het een bron van enorme trots om een stadsgenoot te zien slagen in Engeland, om Liverpool – een club die ooit synoniem stond met Klopp’s heavy metal-voetbal – nu te zien floreren onder Slot’s meer verfijnde orkestratie.
Het is ook vermeldenswaard dat Van Persie zelf bezig is zijn eigen trainerspad uit te stippelen. Hoewel nog in een vroeg stadium, heeft hij openlijk gesproken over zijn wens om een eigen stijl te ontwikkelen, een die de lessen uit Engeland combineert met de principes die hij in Rotterdam meekreeg. Voor hem is het kijken naar Liverpool dus meer dan vermaak; het is educatie. Het is een levend voorbeeld van hoe modern voetbal op het hoogste niveau gespeeld kan worden, en het dient als inspiratie voor wat hij op een dag zelf zou kunnen bereiken als hoofdtrainer. In Slot’s Liverpool ziet hij niet alleen een team om te bewonderen, maar een model om na te streven.
Critici zullen wellicht schamperen en wijzen op het feit dat Van Persie’s liefdesverklaring aan Liverpool niet in goede aarde valt bij Manchester United-fans die hem ooit op handen droegen. Maar Van Persie heeft zich nooit veel aangetrokken van verwachtingen. Zijn hele loopbaan lang volgde hij zijn instinct, of dat nu was bij zijn omstreden overstap van Arsenal naar United of bij zijn terugkeer naar Feyenoord toen anderen misschien voor gemakkelijkere opties hadden gekozen. Zijn lof voor Liverpool draait niet om verraad; het draait om eerlijkheid, om het erkennen van uitmuntendheid wanneer hij die ziet. En voor Van Persie draagt uitmuntendheid vandaag rood, niet in Manchester, maar in Liverpool.
Voetbal gaat immers over meer dan rivaliteit. Het gaat over de verhalen die we vertellen, de filosofieën die we doorgeven, de schoonheid die we herkennen, zelfs in het shirt van een rivaal. De woorden van Van Persie herinneren ons eraan dat bewondering zich niet hoeft te laten beperken door tribale grenzen, dat soms de trots van de ene stad – Rotterdam – zich kan uitdrukken in het succes van een andere – Liverpool. En in Arne Slot, de man die Feyenoord ooit naar glorie leidde en die nu Liverpool met vaste hand dirigeert, ziet Van Persie het vervolg van een erfenis die lang geleden begon en die nog lang zal voortduren, ook nadat beiden het toneel hebben verlaten.
Uiteindelijk gaat Robin van Persie’s liefde voor Liverpool helemaal niet zozeer over Liverpool zelf. Het gaat over Feyenoord, over Rotterdam, over de waarden die hem als jongen werden bijgebracht en door Slot als coach werden versterkt. Het gaat over het herkennen in Liverpool van dezelfde principes die hij zelf koestert: discipline, eenheid, kunst en spirit. Het gaat over trots – niet op zichzelf, maar op de stad en de filosofie die hem gevormd hebben. En dus, wanneer hij zegt dat hij van Liverpool houdt, bedoelt hij in feite dat hij ervan houdt om de trots van Rotterdam terug te zien op het wereldtoneel, belichaamd in een team dat volgens zijn woorden “de ultieme vorm van voetbal” speelt.
