Voormalig Feyenoord-manager Brian Priske doet boekje open over de reputatie van Celtic in Europa na een turbulente zomer
In een jaar dat bedoeld was om stabiliteit en vooruitgang te brengen onder Brendan Rodgers, heeft Celtic juist een van de meest onrustige zomers in de recente clubgeschiedenis doorgemaakt. Tegenvallende transfers, interne spanningen en een schandaal rond een gelekt intern bericht hebben de club in een lastige positie gebracht – vechtend om zowel de binnenlandse dominantie als de ooit zo trotse Europese reputatie te behouden.
De situatie heeft de aandacht getrokken van voormalig Feyenoord-manager Brian Priske, die openhartig heeft verteld hoe clubs op het Europese continent nu naar Celtic en naar Rodgers kijken. Priske, die jarenlang op hoog niveau actief was in het Europese voetbal en bekendstaat om zijn tactische inzicht, gaf aan dat de naam Celtic nog steeds gewicht in de schaal legt, maar dat het voetbalimago van de club aanzienlijk heeft geleden onder wat hij omschreef als “een chaotische en onzekere periode” tijdens Rodgers’ tweede ambtstermijn.
“Er is geen twijfel dat Celtic nog steeds een grote naam is,” zei Priske toen hij werd gevraagd naar de Schotse kampioen. “Elke trainer en speler in Europa kent Celtic Park, de sfeer, de fans — het is een van die magische voetbalplekken waar iedereen respect voor heeft. Maar als we eerlijk zijn, is de perceptie in de afgelopen jaren veranderd. Mensen beginnen Celtic te zien als een club met een grote traditie, maar één die moeite heeft zich te moderniseren en interne druk te hanteren. En dat beïnvloedt hoe serieus men ze in Europa nog neemt.”
Priske’s opmerkingen komen op een moment dat de club uit Glasgow onder een vergrootglas ligt. Niet alleen vanwege teleurstellende prestaties in Europa, maar ook door toenemende interne spanningen. Berichten over een gelekte briefing, die naar verluidt bedoeld was om Rodgers’ positie binnen de clubleiding te ondermijnen, hebben veel supporters geschokt en beschaamd. Hoewel de details nog onduidelijk zijn, heeft het incident opnieuw vragen opgeroepen over de bestuursstructuur van Celtic, gebrekkige communicatie en de wankele relatie tussen de directie en de manager.
Voor buitenstaanders lijkt zo’n lek misschien een klein schandaal, maar in de voetbalwereld kan interne onrust desastreus zijn. Priske, die bij verschillende Europese clubs met uiteenlopende bestuursmodellen werkte, benadrukte dat dit soort situaties bepalend kan zijn voor hoe andere clubs naar een organisatie kijken. “In het voetbal draait alles om perceptie,” legde hij uit. “Als je er chaotisch uitziet, gaan mensen ervan uit dat je chaotisch bént. Clubs, makelaars, spelers — iedereen praat. Ze zien de instabiliteit en vragen zich af of ze zich wel willen verbinden aan zo’n project. Voor een club als Celtic, die afhankelijk is van haar wereldwijde imago om talent en sponsors aan te trekken, kan dit soort drama enorm schadelijk zijn.”
Dat Celtic een lastige zomer heeft doorgemaakt, staat buiten kijf. De transferperiode verliep stroef; Rodgers zou meerdere topdoelwitten hebben misgelopen. De voorzichtige financiële aanpak van de club, gericht op jonge talenten in plaats van ervaren versterkingen, heeft een discussie losgemaakt onder fans die vrezen dat de Europese ambities van Celtic tanende zijn. Het contrast tussen binnenlandse dominantie en herhaalde mislukkingen in de Champions League is opnieuw pijnlijk zichtbaar geworden.
Volgens Priske zien Europese waarnemers Celtic nu als een club die “tussen twee tijdperken in hangt.” “Van buitenaf lijkt het alsof Celtic niet weet wat het wil zijn,” zei hij. “Enerzijds willen ze meedoen in Europa en aanvallend voetbal spelen, maar anderzijds gedragen ze zich als een verkoopclub die financiële zekerheid boven sportieve ambitie stelt. Die tegenstrijdigheid valt iedereen op.”
De Deense oud-trainer schetste ook een duidelijk contrast tussen Celtic en enkele van hun Europese tegenhangers. Clubs als Feyenoord, Club Brugge en FC Kopenhagen — die opereren binnen vergelijkbare financiële grenzen — zijn er volgens hem in geslaagd hun voetbalstructuren te moderniseren. Ze investeren slim in scouting, hebben een duidelijke visie en boeken daardoor ook Europees succes. “Wat bij clubs als Feyenoord of Kopenhagen opvalt, is de richting,” zei Priske. “Er is afstemming tussen bestuur, coach en scouting. Iedereen weet wat de filosofie is, welk type speler past, en wat het lange-termijndoel is. Bij Celtic ontbreekt die afstemming. Het probleem zit niet in geld, maar in structuur.”
Veel Celtic-fans zullen zich in die woorden herkennen. Al jaren groeit de frustratie over wat men ziet als kortetermijndenken en een gebrek aan visie aan de top. Ondanks Rodgers’ beloften om de club weer Europees geloofwaardig te maken, lijkt het vertrouwen in de richting die het bestuur inslaat af te nemen. De spanningen tussen Rodgers en delen van de clubleiding zijn al langer onderwerp van gesprek, en de recente lek-affaire heeft dat alleen maar verergerd.
Voor Priske en andere waarnemers in Europa zijn de scheuren inmiddels te zichtbaar geworden. “Clubs praten met elkaar. Scouts, sportdirecteuren, makelaars — het is een kleine wereld,” aldus Priske. “Wanneer men ziet dat een club als Celtic intern strijd voert, verhalen lekt naar de media en moeite heeft om verwachtingen te managen, ontstaat het beeld van instabiliteit. Dat is slecht nieuws voor iedereen: voor Rodgers, voor de spelers en voor het merk Celtic zelf.”
Hoewel zijn analyse hard klinkt, weerspiegelt ze de bredere stemming binnen het Europese voetbal. De Schotse grootmacht blijft bewonderd om haar geschiedenis en fanatieke aanhang, maar haar huidige imago van wanbeheer, turbulentie en onbenut potentieel dreigt dat verleden te overschaduwen.
Priske, die tijdens zijn tijd in de Eredivisie met Celtic te maken kreeg, benadrukte dat de club nog steeds respect afdwingt, maar dat de angst die tegenstanders ooit voelden, is verdwenen. “Spelen in Celtic Park blijft iets bijzonders,” gaf hij toe. “Maar respect en angst zijn niet hetzelfde. Teams kwamen vroeger met ontzag naar Glasgow, bang voor de sfeer, de intensiteit, het geloof. Nu zien veel ploegen het als een kans. Ze weten dat als ze georganiseerd blijven en geduldig spelen, ze kunnen winnen.”
Die verandering in perceptie blijkt uit de resultaten. Celtic’s Europese campagnes eindigen de laatste jaren steevast in teleurstelling. Vroege uitschakelingen en zware nederlagen tegen tactisch sterkere tegenstanders hebben het vertrouwen uitgehold. Critici stellen dat Rodgers, ondanks zijn binnenlandse successen, geen duidelijke Europese strategie heeft weten te ontwikkelen — eentje die bestand is tegen het hogere tactische niveau op het continent.
Priske sprak met respect over Rodgers, die hij omschreef als “een sterke coach met duidelijke ideeën,” maar gaf toe dat diens reputatie ook schade heeft opgelopen. “Brendan Rodgers is bekend in Europa. Hij wordt gerespecteerd om zijn werk in Engeland en zijn eerste periode bij Celtic. Maar in voetbal is je imago onlosmakelijk verbonden met je resultaten. Als je team onderpresteert, gaan mensen zich afvragen of je methodes nog werken op topniveau. Dat is jammer, maar zo werkt het nu eenmaal.”
Daarnaast wees hij op de culturele uitdaging van een club als Celtic. “Het is geen makkelijke omgeving. Bij Celtic wordt het winnen van de competitie verwacht — niet gevierd. Elk verlies wordt opgeblazen. Voeg daar interne politiek aan toe, en het wordt bijna onmogelijk om iets duurzaam op te bouwen.”
Toch toonde Priske zich hoopvol dat de club zich kan herpakken, mits er lessen worden getrokken uit deze chaotische periode. “Celtic heeft alles wat nodig is om succesvol te zijn — geschiedenis, fans, financiën en infrastructuur. Wat ze nodig hebben, is eensgezindheid en leiderschap. Als Rodgers en het bestuur weer op één lijn komen en strategisch gaan plannen, kan Celtic terugkeren als een gerespecteerde Europese kracht. Maar ze moeten nú handelen, voordat de schade onherstelbaar wordt.”
Voor veel fans klinken die woorden als een waarschuwing. De frustratie over gemiste kansen en onduidelijk beleid groeit, en het verschil tussen ambitie en uitvoering wordt steeds groter. Binnen Schotland blijft Celtic de te kloppen ploeg, maar in Europa — waar reputatie, prestaties en perceptie hand in hand gaan — dreigt de club haar identiteit te verliezen.
Priske’s boodschap is dan ook duidelijk: de rest van Europa ziet Celtic nog steeds als een grootmacht in slaapstand. Een club met een groots verleden, maar zonder richting in het heden. Terwijl de nieuwe voetbaljaargang vordert en de druk op Rodgers toeneemt, staat het bestuur voor een cruciale keuze: blijft Celtic vasthouden aan het oude patroon, of wordt dit de zomer die een echte ommekeer inluidt?
In voetbal is reputatie fragiel — het kost decennia om die op te bouwen, maar slechts enkele seizoenen van wanbeheer om die af te breken. Voor Celtic was deze zomer een pijnlijke herinnering aan precies dat feit. En de woorden van Brian Priske weerspiegelen wat velen op het continent al fluisteren: de tijd van excuses in Glasgow is voorbij. Het is nu of nooit voor Celtic.
