West Ham mikt op Ajax-middelfeldjuweel terwijl Potter vergelijking met Toni Kroos trekt
De transfermarkt heeft altijd de gave om verhalen te creëren die de verbeelding prikkelen, niet alleen vanwege de bedragen die ermee gemoeid zijn of de namen die over sociale mediakanalen zweven, maar ook door de persoonlijkheden, de visie van managers en de verschuivende ambities van clubs die geloven dat één toevoeging het ritme van een heel seizoen kan veranderen. In Oost-Londen begint dat geloof zich nu te vormen rond Kenneth Taylor, het jonge middenveldjuweel van Ajax, nadat West Ham United-manager Graham Potter openlijk een lofrede hield op de Nederlander — een lofrede die gewicht kreeg, niet alleen door de oprechte bewondering, maar vooral door de naam die hij erbij betrok. Toen Potter Taylor vergeleek met Toni Kroos, een van de meest bepalende middenvelders van de moderne tijd, was dat meer dan een terloopse opmerking; het was een statement dat precies onthulde wat de Hammers-trainer ziet als het ontbrekende puzzelstuk in zijn opbouwende ploeg.
Potters woorden waren weloverwogen, maar de bewondering was onmiskenbaar. “Taylor is een fantastische talent,” zei hij na een recente training. “Hij heeft rust, visie en een passingbereik dat me doet denken aan Toni Kroos op zijn best. Spelers als hij komen niet vaak voorbij — intelligente middenvelders die het ritme van een wedstrijd kunnen dicteren.” Voor een manager die vaak omschreven wordt als ingetogen en zorgvuldig in zijn beoordelingen, was zulke lof significant. Het was een signaal dat Potter in Taylor de soort cerebrale spelverdeler ziet die West Hams voetbal naar een nieuwe dimensie kan tillen, minder afhankelijk van explosieve counteraanvallen en meer gebaseerd op controle, kalmte en technische superioriteit.
De timing van die woorden sprak ook boekdelen. West Ham is bezig zijn selectie opnieuw in balans te brengen na meerdere zomers vol onrust. Het vertrek van Declan Rice vorig jaar liet een gat achter dat nog altijd niet volledig is gedicht, ook al werden Edson Álvarez en James Ward-Prowse gehaald om de linies te versterken. Wat Potter lijkt te verlangen, is niet zomaar een balafpakker, niet enkel een standaardsituatiespecialist, maar een dirigent — iemand die midden in de chaos van een Premier League-wedstrijd kan staan en deze naar zijn eigen tempo kan buigen. In dat opzicht is de vergelijking met Toni Kroos veelzeggend. Kroos, inmiddels in de nadagen van zijn carrière bij Real Madrid, staat bekend als een speler die het spel niet achterna jaagt, maar het naar zich toe trekt; die niet de meest fysieke aanwezigheid hoeft te zijn, maar met visie, positionering en chirurgische passes controle uitoefent. Zeggen dat Kenneth Taylor op dat archetype lijkt, is suggereren dat de 22-jarige Nederlander klaar is om meer te zijn dan slechts een Eredivisie-talent — hij is klaar om het kloppend hart te worden van een team met Europese ambities.
Taylors weg naar dit punt is er een die typisch Ajax is. Geboren in Alkmaar in 2002, sloot hij zich als jongen aan bij de beroemde Ajax-opleiding en viel al snel op als een middenvelder met een ongewoon hoge spelintelligentie. Ajax heeft er een kunst van gemaakt om spelers voort te brengen met technische perfectie en tactisch inzicht. Taylor doorliep de jeugdteams, droeg de aanvoerdersband bij diverse lichtingen en maakte vervolgens de overstap naar Jong Ajax, voordat hij zijn debuut in het eerste elftal verdiende. Wat opviel, was niet alleen zijn passingnauwkeurigheid, maar vooral de manier waarop hij ruimte, timing en ritme leek te begrijpen — kwaliteiten die veel moeilijker aan te leren zijn dan dribbelvaardigheden of sprinttechniek. Hij oogde als een speler die het script van de wedstrijd al kende voordat het zich ontvouwde. In het seizoen 2021–22 begon hij regelmatiger op te duiken in het eerste elftal, en een jaar later was hij niet alleen basisspeler, maar ook iemand op wie de technische staf vertrouwde in Europese wedstrijden.
Voor West Ham-fans, die hun team vaak zagen leunen op briljante momenten van spelers als Jarrod Bowen, Lucas Paquetá en Michail Antonio, is het idee van een jonge middenvelder die wedstrijden op subtielere manieren kan vormgeven verleidelijk. Onder David Moyes bloeide West Ham vaak op door organisatie, defensieve degelijkheid en scherpe omschakelingen. Onder Graham Potter lijkt de visie te evolueren naar iets vloeienders, meer balbezitgericht, en Taylor zou in theorie het symbool van die evolutie kunnen worden. Het idee van Taylor naast Álvarez — zijn voormalige Ajax-ploeggenoot — voegt nog een laag intrige toe. De twee begrijpen elkaars bewegingen, sterke en zwakke punten al, en die chemie zou direct meegenomen kunnen worden naar de Premier League.
De marktlogica is natuurlijk een ander verhaal. Ajax is nooit verlegen om te verkopen, maar ook nooit geneigd om goedkoop te verkopen. Uit Amsterdam klinken berichten dat de club voor Taylor een bedrag tussen de £25 en £30 miljoen zou eisen, een som die nog zou kunnen oplopen afhankelijk van de belangstelling van andere clubs. West Ham, dat dankzij recente verkopen goed bij kas zit maar tegelijk behoedzaam wil omgaan met uitgaven, zal moeten beslissen of ze doorzetten voor een speler die zich buiten de Eredivisie nog moet bewijzen. Toch zijn er precedenten. Andere Nederlandse talenten maakten de sprong met uiteenlopende resultaten — Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt werden weggeplukt door Europese grootmachten, terwijl anderen moeite hadden met de fysieke intensiteit en snelheid van buitenlandse competities. De Premier League is een meedogenloze omgeving, maar Potter lijkt overtuigd dat Taylor het temperament heeft om zich eraan aan te passen.
De vergelijking met Kroos heeft de discussie alleen maar aangewakkerd. Toni Kroos is geen naam die je zomaar in de mond neemt — hij is een voetballer die een generatie heeft gedefinieerd, wereldkampioen werd, Champions Leagues en talloze landstitels won, allemaal terwijl hij zelden van zijn stuk leek gebracht. Zeggen dat Taylor Potter doet denken aan Kroos, is suggereren dat de Ajacied een plafond heeft dat ver boven het gewone uitstijgt. Tegelijk schept het hoge verwachtingen. West Ham-supporters zullen bij zo’n vergelijking niet denken aan een rotatiespeler of een selectieversterking; zij zullen zich een speler voorstellen die wedstrijden domineert, tempo bepaalt tegen toptegenstanders en passingvisie brengt die aanvalspatronen transformeert.
Dat soort droom voedt de transfermarkt. Een speler als Taylor vertegenwoordigt niet enkel een tactische aankoop, maar ook een symbolische. Voor Ajax zou zijn vertrek een nieuw hoofdstuk zijn in hun eindeloze cyclus van talentontwikkeling en -export. Voor West Ham zou zijn komst een verklaring van ambitie zijn — een signaal dat de club zich niet tevreden stelt met een plek in de middenmoot, maar zijn voetbalidentiteit opnieuw wil definiëren.
Taylor zelf heeft zich tot nu toe publiekelijk stil gehouden over de speculaties. Als professional die nog steeds verbonden is aan zijn jeugdclub, heeft hij geen krantenkoppen gezocht met uitspraken over een buitenlandse stap. Toch suggereren ingewijden dat hij openstaat om zich op een hoger niveau te testen. Zijn tijd in de Eredivisie is waardevol geweest, maar de aantrekkingskracht van de Premier League is moeilijk te weerstaan, zeker wanneer de vergelijkingen die worden gemaakt hem neerzetten als een speler die onder de felste schijnwerpers kan gedijen. West Ham, in tegenstelling tot sommige Europese grootmachten, zou hem de combinatie van Premier League-voetbal en een sleutelrol kunnen bieden, iets dat elders moeilijker te garanderen is.
Voor Potter draait dit om het vormgeven van de volgende fase in zijn trainerscarrière. Na een turbulente periode bij Chelsea staat hij nu aan het roer van een West Ham-project dat zowel stabiliteit als vooruitgang eist. De fans, trots op de identiteit van hun club en wantrouwig tegenover valse beloften, willen een plan zien dat coherent en duurzaam is. Een aankoop als Taylor gaat dan niet enkel over opwinding; het gaat over het afstemmen van het transferbeleid op de speelstijl die Potter wil implementeren. Intelligente, passerende middenvelders zijn zeldzaam, en wanneer ze jong en kneedbaar zijn, vertegenwoordigen ze een langetermijnwaarde. Daarom durfde Potter Kroos’ naam openlijk te koppelen aan Taylor — omdat hij niet enkel een versterking ziet, maar een pijler waarop een systeem gebouwd kan worden.
De voetbalwereld kijkt nu toe of West Ham woorden omzet in daden. De zomermercato is lang, en veel verhalen zullen opkomen en weer verdwijnen door geruchten, onderhandelingen en compromissen. Maar sommige verhalen dragen een gevoel van onvermijdelijkheid, en als het aan Potter ligt, zou Kenneth Taylor in claret en blue er daar één van kunnen zijn. Of Ajax voet bij stuk houdt, of andere clubs zich in de race mengen, of Taylor zelf beslist dat de tijd rijp is — dat zijn de variabelen die nog spelen. Maar de bewondering is uitgesproken, de vergelijking gemaakt, en de ambitie verklaard. Voor West Ham United is dat de eerste stap in wat een van de bepalende achtervolgingen van hun zomer kan worden.
En zo, terwijl de weken verstrijken en de speculaties blijven gonzen, blijft de naam Kenneth Taylor verbonden aan de ambities van een club die wil groeien, aan een manager die zijn filosofie wil inprenten, en aan een vergelijking die de verbeelding al op hol heeft gebracht. West Ham richt zich op Ajax’ middenveldjuweel en jaagt daarmee niet alleen een speler na, maar ook een idee — het idee dat met de juiste dirigent zelfs de chaos van de Premier League in hun ritme kan worden georkestreerd.
