When Legends Return—Een Viering, een Afscheid en een Eeuwige Nalatenschap
Rotterdam maakt zich op voor een avond die geschiedenis zal schrijven. Op 12 oktober 2025 verandert De Kuip in een kathedraal van emotie, waar voetbalgrootheden van weleer nog één keer de grasmat betreden. Celtic Legends en Feyenoord Legends komen samen voor een wedstrijd die méér is dan sport—het is een hulde aan Wim Jansen, de man die twee voetbalkerken met elkaar verbond.
Jansen, geboren Rotterdammer en kind van Feyenoord, veroverde als speler én trainer de harten in De Kuip. Maar zijn roem reikte verder dan de Maas: in 1998 leidde hij Celtic naar de Schotse landstitel, waarmee hij de heerschappij van Rangers doorbrak. Zijn nalatenschap ademt vakmanschap, bescheidenheid en een onwrikbare liefde voor het spel.
Op deze bijzondere avond zullen namen weerklinken die ooit stadions deden kolken: Dirk Kuyt, Giovanni van Bronckhorst, Henrik Larsson, Stiliyan Petrov—legendes die hun oude magie nog één keer willen laten zien. Elke tackle, elke pass, elk doelpunt zal doordrenkt zijn van betekenis.
De tribunes zullen een zee van rood-wit en groen-wit vormen, twee kleuren die voor één avond niet botsen maar samensmelten. Tussen het gejuich door zal er stilte vallen—momenten waarop de duizenden aanwezigen Jansen in gedachten zullen groeten.
De opbrengsten van deze wedstrijd gaan volledig naar de Feyenoord Foundation en goede doelen die Jansen zelf een warm hart toedroeg. Het wordt een viering van voetbal, vriendschap en een leven dat de grenzen van clubkleuren overstijgt.
Op 12 oktober is er geen verleden of toekomst, alleen dat ene moment… wanneer legendes terugkeren, een afscheid wordt genomen en een nalatenschap eeuwig blijft bestaan.
When Legends Return—Een Viering, een Afscheid en een Eeuwige Nalatenschap
Op zondag 12 oktober 2025 zal de lucht boven Rotterdam zinderen van verwachting. De lichten van De Kuip zullen feller branden dan ooit, niet voor een titelstrijd of bekerfinale, maar voor een avond vol herinnering, respect en pure voetballiefde. Celtic Legends en Feyenoord Legends keren terug naar het veld om samen een van de grootste figuren uit hun beider geschiedenis te eren: Wim Jansen.
Een brug tussen twee voetbalwerelden
Wim Jansen was niet zomaar een voetballer of trainer; hij was een man die werelden verbond. Als kind van Rotterdam groeide hij uit tot een vaste waarde bij Feyenoord, waarmee hij onder meer de Europa Cup I in 1970 won. Later, in 1998, schreef hij in Schotland geschiedenis door als trainer van Celtic de onafgebroken hegemonie van Rangers te doorbreken. In beide steden staat zijn naam voor passie, eerlijkheid en loyaliteit.
De namen die weer gaan schitteren
Deelnemerslijsten lekken langzaam uit, maar de eerste namen doen het hart van iedere supporter sneller kloppen: Dirk Kuyt, de onvermoeibare spits; Giovanni van Bronckhorst, de stijlvolle spelverdeler; Henrik Larsson, de Zweedse doelpuntenmachine; en Stiliyan Petrov, de Bulgaarse krachtpatser. Zij zullen samen met tientallen andere iconen het veld betreden, voor één avond terug in de spotlights.
Een avond vol emotie
Het zal geen gewone benefietwedstrijd worden. Verwacht gezang dat over de Maas galmt, vlaggen die wapperen in twee kleuren—rood-wit en groen-wit—en momenten van stilte waarin De Kuip als één man stilstaat. Tussen de tranen en het applaus door zullen oude verhalen opnieuw tot leven komen: de tackles, de passes, de doelpunten, maar vooral de mens achter de voetballer.
Een nalatenschap die blijft
Alle opbrengsten van de wedstrijd gaan naar de Feyenoord Foundation en aanverwante goede doelen die Jansen zelf steunde. Zo wordt zijn nalatenschap niet alleen herdacht, maar ook voortgezet in projecten die jonge generaties inspireren.
Op 12 oktober gaat het niet om winnen of verliezen. Het gaat om respect, herinnering en het vieren van een leven dat clubs, landen en harten heeft verenigd. Een avond waarin legendes terugkeren, het verleden wordt omarmd en een icoon voorgoed in het collectieve geheugen van het voetbal wordt gebeiteld.
Rotterdam, 12 oktober 2025. De zon zakt langzaam achter de Maas. De lucht kleurt oranje, maar de stad is vandaag gehuld in twee andere kleuren: het rood-wit van Feyenoord en het groen-wit van Celtic. Vanuit cafés, pleinen en metrolijnen stromen duizenden supporters richting De Kuip. Sommigen dragen oude clubshirts met vergeelde rugnummers, anderen sjaals die decennia voetbalgeschiedenis hebben meegemaakt. Het is duidelijk: vanavond gaat het om meer dan voetbal.
⸻
De man die twee steden verbond
Wim Jansen — voor Rotterdammers een kind van de club, voor Schotten een onverwachte held. Hij stond symbool voor vakmanschap zonder poespas, voor winnen zonder arrogantie. In Rotterdam vierde hij triomfen als speler en trainer; in Glasgow brak hij als coach een reeks van negen kampioenschappen van aartsrivaal Rangers. Zijn naam staat gegrift in twee voetbalculturen die op het eerste gezicht mijlenver uit elkaar liggen, maar die vandaag zij aan zij staan.
⸻
De opkomst van de legendes
Om klokslag 19:45 dimmen de stadionlichten. Het gejuich verstomt even, een zachte golf van verwachting rolt door de tribunes. Dan klinkt het: You’ll Never Walk Alone in een duet van duizenden stemmen, afgewisseld met Feyenoords Hand in Hand, Kameraden. Uit de spelerstunnel komen ze één voor één: Dirk Kuyt, onverwoestbaar en glimlachend; Giovanni van Bronckhorst, kalm en geconcentreerd; Henrik Larsson, zijn kenmerkende paardenstaart nog altijd even iconisch; Stiliyan Petrov, energiek als altijd. Elk gezicht wordt begroet met een oorverdovend applaus.
⸻
Een wedstrijd vol verhalen
De aftrap is nauwelijks genomen of de sfeer barst los. Het spel is losjes, maar het plezier spat ervan af. Larsson scoort met een stift die De Kuip laat ontploffen; Kuyt knikt na een voorzet van Van Bronckhorst raak, waarna oud-teamgenoten elkaar lachend omhelzen. In de dug-out zitten spelers die hun oude tegenstanders vandaag als vrienden zien. Er wordt gelachen, er worden grapjes gemaakt, maar ook blikken gedeeld waarin de betekenis van de avond te lezen is.
⸻
Het moment van stilte
In de 14e minuut — Jansen’s oude rugnummer bij Feyenoord — valt het stadion stil. Geen gezang, geen gefluit, alleen het zachte geruis van de wind. Op de grote schermen verschijnt zijn beeld: jong, strijdlustig, met die kenmerkende blik van vastberadenheid. Supporters steken sjaals in de lucht, tranen glinsteren in ogen van mensen die hem hebben zien spelen of hem alleen kennen van verhalen.
⸻
Meer dan voetbal
Wanneer het eindsignaal klinkt, telt niemand de doelpunten. Het scorebord is onbelangrijk. Wat blijft, is de warmte van een avond waarin duizenden mensen hebben gedeeld in hetzelfde gevoel: dankbaarheid. Dankbaarheid voor de momenten die Jansen gaf, voor de waarden die hij naliet en voor de brug die hij bouwde tussen Rotterdam en Glasgow.
Alle opbrengsten gaan naar de Feyenoord Foundation en naar projecten die jonge spelers en kansarme kinderen een toekomst geven. Het is precies wat Jansen gewild zou hebben: dat het spel mensen verbindt en inspireert, lang nadat het laatste fluitsignaal heeft geklonken.
⸻
Op 12 oktober 2025 gebeurde er iets zeldzaams in het voetbal: twee clubs, twee culturen, één hartslag. En voor wie erbij was, zal deze avond voor altijd blijven fluisteren… When Legends Return.
When Legends Return — Een Viering, een Afscheid en een Eeuwige Nalatenschap
Rotterdam, 12 oktober 2025 — Al in de vroege ochtend is het anders in de stad. De wind draagt het gezang van groepen supporters mee over de kade, de geur van koffie en versgebakken broodjes vermengt zich met die van vlaggen en sjaals die uit winkels worden gehaald. De dag voelt als een nationale feestdag, maar ook als een herdenkingsdag. Vandaag is voor Wim Jansen.
⸻
De erfenis van een man zonder opsmuk
Wim Jansen groeide op in Rotterdam-Zuid, een jongen die leerde voetballen op pleintjes en straten waar winnen belangrijk was, maar respect nog belangrijker. Zijn spel was nooit overdadig, maar altijd effectief. Als speler won hij in 1970 de Europa Cup I met Feyenoord — een prestatie die de club op de wereldkaart zette. Later, in 1998, schreef hij voetbalgeschiedenis in Schotland door Celtic de titel te bezorgen en daarmee de reeks van negen opeenvolgende kampioenschappen van Rangers te doorbreken.
Voor Feyenoorders blijft hij de stille leider; voor Celtic-fans de onverwachte redder. Voor beide clubs is hij de belichaming van integriteit en passie.
⸻
De stad ontwaakt in twee kleuren
Vanaf 10 uur ‘s ochtends stromen treinen, bussen en metro’s vol met rood-witte en groen-witte shirts. In cafés klinken Schotse accenten naast onvervalst Rotterdams plat. Supporters wisselen verhalen uit over die ene wedstrijd, dat ene doelpunt, die ene tackle van Jansen. Het is voetbal, maar het voelt als familie.
⸻
De opmars naar De Kuip
Tegen zonsondergang begint de pelgrimstocht naar het stadion. De Maas schittert onder het laatste daglicht, en de torens van De Kuip doemen op als wachters van een heilige plek. Kinderen zitten op de schouders van hun ouders, ouderen stappen langzaam maar vastberaden richting hun stoelen. Binnen is het stadion een zee van vlaggen, doeken en spandoeken met teksten als “Bedankt, Wim” en “Two Clubs, One Legend”.
⸻
De spelers verschijnen
De lichten dimmen. Het geluid verstomt. Dan breekt You’ll Never Walk Alone door de speakers, meteen gevolgd door Hand in Hand, Kameraden. De supporters zingen niet naast elkaar, maar door elkaar heen — een unieke harmonie. Uit de tunnel verschijnen de legendes: Dirk Kuyt met zijn onmiskenbare energie, Giovanni van Bronckhorst elegant als altijd, Henrik Larsson met die herkenbare glimlach, en Stiliyan Petrov, zwaaiend naar het publiek.
De eerste minuten van de warming-up zijn al een wedstrijd op zich: oude passes vinden moeiteloos hun doel, de bal tikt over het gras alsof de tijd nooit heeft stilgestaan.
⸻
De wedstrijd zelf
De aftrap is ceremonieel, maar het spel is levendig. Kuyt scoort na een voorzet van Van Bronckhorst, Larsson antwoordt met een schot in de kruising dat door de hele Kuip wordt toegejuicht. Niemand speelt om te winnen, maar iedereen speelt om te geven. Er zijn schouderklopjes, plaagstoten, lachende gezichten. Zelfs de scheidsrechter deelt grappen uit.
⸻
De 14e minuut
Plots valt er een diepe stilte. Op de klok staat 14:00 — Jansen’s rugnummer. Supporters staan op, houden hun sjaals hoog. Op de grote schermen verschijnt een montage van Jansen’s mooiste momenten. Zijn gezicht, jong en strijdlustig, lijkt voor even terug te kijken naar het publiek. En dan, langzaam, zwelt het applaus aan tot een ovatie die langer duurt dan de minuut stilte zelf.
⸻
Het eindsignaal
De laatste fluit klinkt, maar niemand wil vertrekken. Spelers maken een ronde langs de tribunes, zwaaien, bedanken. Op het veld worden nog foto’s gemaakt, kinderen dribbelen lachend om de legendes heen. Het scorebord wordt uitgezet — het heeft geen nut vandaag.
⸻
De blijvende impact
De opbrengst van deze avond gaat volledig naar de Feyenoord Foundation en aanverwante projecten, waarmee kinderen en jongeren kansen krijgen die zij anders nooit zouden hebben gehad. Daarmee wordt niet alleen Jansen’s nalatenschap geëerd, maar ook voortgezet.
⸻
Een avond die blijft hangen
Wanneer de stad weer stil wordt en de laatste supporters huiswaarts keren, blijft er iets hangen. Het gevoel dat je getuige bent geweest van iets unieks — niet alleen een wedstrijd, maar een samensmelting van twee culturen, twee supportersgroepen en één gedeeld respect voor een man die zijn sport groter maakte dan het spel zelf.
Op 12 oktober 2025 keerde niet alleen het verleden terug. Het kreeg een plek in de toekomst.
